جام، جواب جفا
بهروز عطايي ميگويد يکي از دلايل قهرماني فولاد سيرجان در جام باشگاههاي واليبال آسيا، انگيزهاي بود که آنها از جو منفي سالن شهداب گرفتند
بهروز عطایی دلخور است. سرمربی فولاد سیرجان که فصل قبل تیمش را قهرمان لیگ والیبال ایران کرد، دوشنبه شب هم در یزد، جشن قهرمانی در جام باشگاههای آسیا را گرفت اما این قهرمانی با یک اتفاق ناخوشایند همراه بود. از مرحله نیمهنهایی این جام، تماشاگران یزدی که فولاد را رقیب اصلیشان میدانستند، علیه این تیم و سرمربیاش موضع گرفتند و شعار دادند اما در بازی فینال این شعارها رنگ و بوی توهین گرفت و حتی منتقدان عطایی را هم شاکی کرد. چند روز از این بازی گذشته و برخلاف توقعی که عطایی داشته، فدراسیون والیبال هیچ واکنشی به این اتفاقات نشان نداده است. عطایی درباره بازی فینال و اتفاقات یزد با همشهری گفتوگو کرده است.
در شروع تورنمنت پیشبینی میشد که فینال جام باشگاههای آسیا بین تیم شما و شهداب یزد برگزار شود و بازی سختی هم باشد اما فولاد راحت قهرمان شد.
همیشه در هر تورنمنتی پیشبینیها این است که بازی فینال، بازی سختی است. به هر حال 2تیم برتر مسابقات به فينال میرسند، 2تیمی که ویژگیهایشان متمایز از بقیه است. این اصل انکارناپذیر است، اما تیمی برنده میشود که ذهنیت آرامتری دارد و با برنامهتر است. ما تا قبل از بازی نیمهنهایی بازی سختی نداشتیم، همه بازیها راحت بودند و در سالن خلوت هم بازی کرده بودیم ولی در نیمهنهایی هم فشار بازی بالا بود و هم فشار تماشاگران حاضر در سالن. آن بازی این تلنگر را به ما زد که کوچکترین بیدقتی میتواند ما را به دردسر بیندازد. با این ذهنیت برای بازی آخر آمادهتر شدیم، هم برای برد مصمم شدیم و هم آگاهانه بازی کردیم. از نظر فنی که همه نکات تیم خودمان را میدانستیم و تنها کاری كه کردیم، کار روی ذهن بچهها بود. مهمترین موضوع برای من این بود که از نظر ذهنی آنها را آماده این بازی کنم. ما نه به راحتی ولی با اقتدار قهرمان شدیم.
یک تفاوت هم در این بود که شما بازیکن ملیپوش بیشتر داشتید.
نه اصلا اینطور نبود. شهداب نسبت به سال گذشته قویتر شده بود. ما هم تغییرات زیادی داشتیم. مهمترین بازیکنی که ما برای این فصل از دست دادیم پوریا خانزاده بود. پاسور و پشتخط زنهایمان هم تغییر کرده بودند. شهداب با هدف قهرمانی میزبانی را گرفته بود. یعنی برای این جام هدفگذاری کرده بود.
بهنظر میرسد قهرمانی فولاد یک دلیل دیگری هم داشت، اینکه در مرحله نیمهنهایی و در بازی با جاکارتای اندونزی هواداران شهداب تیم حریف را تشویق کردند و به بازیکنان شما انگیزه بیشتری دادند.
دقیقا همینطور بود. جو ورزشگاه در آن بازی ما را برای گرفتن جام مصممتر و متحدتر کرد. میتوانم بگویم کاری که تماشاگران یزدی کردند رمز قهرمانی ما بود. آنها بیشتر بهخودشان ضرر زدند.
اتفاقی که هم در آن بازی افتاد و هم در بازی فینال، شعارهای توهینآمیز هواداران یزدی به شما و محمد موسوی بود. قصد شکایت یا واکنش دیگری ندارید؟
من چه کار میتوانم بکنم؟ ترجیح میدهم در این مورد کاری انجام ندهم. مسئولان همه خودشان در سالن مسابقات بودند. اگر چیزی نشنیدند و ندیدند که ما فیلم داریم و برایشان بفرستیم، اگر هم شنیدهاند که باید خود آنها واکنش نشان بدهند. این خواست عمومی است نه من. موضوع این است که نباید این مدل رفتارها در والیبال باب شود. این برای ورزش و والیبال ما خوب نیست. ما ادعا میکنیم که والیبال ورزش خانوادگی و دانشگاهی است ولی این رفتارها را هم در سالنها میبینیم. من به اندازه کافی واکنش نشان دادهام و دیگر نمیخواهم در اینباره حرفی بزنم ولی این توقع را از فدراسیون دارم که این موضوع را مدیریت کند. این توقع زیادی هم نیست. چه مدیر، چه بازیکن و چه من مربی باید ظرفیتهایمان را بالا ببریم؛ هم خوشحالی قابل کنترل است و هم ناراحتی.
در یزد و در حمایت از تماشاگران شهداب گفته میشد چون سرمربی فولاد سیرجان بهروز عطایی است، اینقدر تماشاگران علیه او موضع گرفتند و اگر مربی تیم، فرد دیگری بود، این اتفاقات نمیافتاد.
این چه توجیهی است؟ مگر مربی آنها بودم که از دست من دلخور باشند؟ این حرف غلطی است و اصلا این مدل حرف زدن زشت است. مهم این است که باید به هم احترام گذاشته شود. هوادار باید طرفدار تیم خودش باشد نه اینکه به تیم رقیب توهین کند. من حتی در بازی فینال و نسبت به توهینهایی که شد واکنشی نداشتم و ترجیح دادم حرفی نزنم. تنها کاری که در این مدت کردم این بود كه از رفتار تماشاگران در بازی با جاکارتا دلخور بودم و از آنها انتقاد کردم. حرف من این است که تحت هر شرایطی در بازی با یک تیم غیرایرانی، باید تیم ایرانی تشویق شود. اگر کاری غیراز این انجام بدهیم، آدم عاقلی نیستیم. تنها گلایه من این بود.
جام باشگاهها تمام شد و شما لیگ را با یک اتفاق خوب شروع میکنید. فکر میکنید این قهرمانی در لیگ تأثیرگذار است و فولاد را از حالا باید قهرمان فصل بدانیم؟
هر مسابقهای برنامه و استراتژی خودش را میخواهد. ما سعی میکنیم با آمادگی مطلوبی در لیگ حاضر شویم و بهترین عملکرد را داشته باشیم.
این فصل مسابقات فشردهتر است. هم جام حذفی است و هم تیم شما جام باشگاههای جهان را دارد.
فقط ما و شهداب هستیم که باید در جام باشگاههای جهان شرکت کنیم و باشگاههای دیگر فقط 2جام را دارند. در همه کشورها شرایط همین است. باید درست برنامهریزی کنیم که فشار غیرعادی روی تیم و بازیکنان نباشد.
برای باشگاهها برنامهای برای تقویت تیم دارید؟
همه تیمها بسته شدهاند. بعید میدانم بتوانیم بازیکنی بگیریم.