احمد نور، گره کور
یکی از آماده‌ترین بازیکنان ایران همچنان پشت خط رقبای ناآماده‌ترش در تیم ملی است و مشکلش حل نمی‌شود
بهروز رسایلی
نه یک‌بار و صد بار، بلکه هزار بار باید تکرار کرد احترام به مربی و تصمیماتش کاملا ضروری است، حالا این مربی هر که می‌خواهد باشد. اصلا چوب خشک را هم اگر گذاشتند روی نیمکت، وظیفه بازیکن است که تمکین کند. در همین آغاز قصه روی این موضوع تأکید کردیم تا موضع صریح‌مان را در مورد اعتراض احمد نوراللهی به سکونشینی در تیم ملی اعلام کنیم. با این حال پرسش اینجاست که آیا بالاخره نباید سوءتفاهم‌ها از بین برود و یک ستاره مهم که پیش از این مطلقا هیچ حاشیه‌ای هم نداشته، به چرخه فوتبال ملی برگردد؟
داستان از کجا شروع شد؟
نوراللهی آبان سال گذشته حتی بین بازیکنان نیمکت‌نشین دیدار با هنگ‌کنگ هم جایی پیدا نکرد تا ناچار شود مسابقه را از روی سکوها تماشا کند. با این حال تصاویر منتشر شده از سکو نشان می‌داد نوراللهی در اعتراض به بیرون ماندنش از فهرست، کنار سایر بازیکنان ننشسته است. پس از پایان بازی هم گروه رسانه‌ای تیم ملی اطلاعیه مختصر و مبهمی منتشر کرد و از کنار گذاشته شدن احمد خبر داد. ما از این دست موارد قبلا هم زیاد در فوتبال ایران داشته‌ایم که شاید مشهورترین‌شان داستان خط خوردن مهدی رحمتی و هادی عقیلی در دوران کارلوس کی‌روش بوده باشد. بعدتر هم دراگان اسکوچیچ در یک اردو اسم مهدی طارمی را خط زد. با این حال در تمام این موارد، دوطرف ماجرا حرف می‌زدند، مواضع‌شان را می‌گفتند و واسطه‌ها هم می‌کوشیدند به ماجرا خاتمه بدهند. اتفاقی که الان در مورد نوراللهی رخ داده، از این جهات یک استثنای کامل است. خود این آدم یک کلمه حرف نمی‌زند و حتی از انتشار یک پست و استوری کنایه‌آمیز یا رازآلود هم حذر می‌کند. این طرف در تیم ملی هم هیچ‌کس دنبال ماجرا نیست و نتیجه همه اینها شده بیرون ماندن یک بازیکن کارآمد که واقعا می‌توانست به مجموعه کمک کند.
یک سر و گردن بالاتر از عزت‌اللهی
در شرایطی که نوراللهی به تیم ملی دعوت نمی‌شود، کاملا طبیعی است که جانشین او در پست هافبک دفاعی بیشتر زیر ذره‌بین برود و دوطرف با هم مقایسه شوند. داریم در مورد سعید عزت‌اللهی حرف می‌زنیم که درصورت حضور مقابل امارات، هفتادمین بازی ملی‌اش را انجام خواهد داد. عزت‌اللهی در حالی برای بازی با قرقیزستان و امارات به اردو دعوت شد که طی هفته‌های اخیر مصدوم بوده و در فصل جدید برای شباب‌الاهلی بازی نکرده است. نوراللهی اما در هر دو بازی این فصل برای الوحده به میدان رفته و یک پاس گل هم ارسال کرده. آمار و عملکرد فصل گذشته آنها هم اصلا قابل قیاس نیست. در شرایطی که نوراللهی در 33بازی موفق به ثبت آمار 10گل زده و 9پاس گل شد، عزت‌اللهی در وایله بلدکوب دانمارک و الاهلی امارات جمعا 23بار به میدان رفت، با 3گل زده و 2پاس گل. شاید نقش تاکتیکی 2 بازیکن و وظایف محوله به آنها کاملا یکسان نباشد اما طبیعی است که از این تفاوت فاحش آماری نمی‌توان چشم پوشید. احمد نوراللهی با این کیفیت، در بهترین فرمش یک جام ملت‌ها را از دست داده و حالا هم جای خالی او در میانه میدان تیم ملی به وضوح احساس می‌شود. آیا وقتش نشده این گره کور باز شود؟
