مردی که از دیده نشدن نترسید

حسین خانی‌بیک، بازیگر سینما و تلویزیون که سه‌شنبه شب 30مرداد در 83سالگی درگذشت، بیشتر با سریال‌هایش برای مردم شناخته می‌شد تا فیلم‌های سینمایی‌اش. او که متولد 18مرداد1320 بود، کارش را در سال1347 با تئاتر آغاز کرد. در گروهی تئاتری با هادی اسلامی، عباس جوانمرد، خسرو شکیبایی، سیروس گرجستانی و چند نفر دیگر همکاری می‌کرد و نخستین بار در نمایشی به نویسندگی و کارگردانی هادی اسلامی روی صحنه رفت. تا سال1355 مجموعا در 13نمایشنامه بازی کرد و توشه‌ای از تئاتر برای ادامه فعالیت خود برگرفت.

نخستین تجربه
سال1356 نخستین تجربه تصویری‌اش جلوی دوربین فیلم سینمایی «باغ بلور» ناصر محمدی رقم خورد. در این فیلم با پرویز فنی‌زاده و مصطفی طاری همبازی بود. «باغ بلور» مایه‌های اجتماعی داشت و به شیوه‌ای رئالیستی داستانی درباره دختر و پسری را بازگو می‌کرد که برای تشکیل زندگی به تهران می‌آیند، ولی با مشکلاتی مواجه می‌شوند. فیلم مهم بعدی کارنامه خانی‌بیک بعد از انقلاب ساخته شد و که «دست شیطان» ساخته حسن زندباف نام داشت. «دست شیطان» تریلری جاسوسی درباره ورود مأموری آمریکایی به ایران برای کسب اطلاعات از محل نگهداری گروگان‌های ماجرای اشغال سفارت آمریکاست که گروهی از مأموران امنیتی ردش را می‌زنند و به‌دنبال دستگیری‌اش می‌روند. خانی‎بیک در این فیلم، نقش یکی از مأموران ایرانی را در کنار هادی اسلامی بازی می‌کرد. بیشتر فیلم‌های سینمایی خانی‌بیک به دهه‌های 1360 و 1370 تعلق دارد که در اغلب آنها، نقش‌های فرعی و کوتاهی داشت.
خانی‎بیک در تلویزیون کارش را با سریال مشهور «سربداران» (1363) آغاز کرد. بعد از آن در چند سریال دیگر بازی کرد تا سال 1373که در سریال «پهلوانان نمی‌میرند» به ایفای نقش شیخ حسین با دوبله احمد رسول‌زاده پرداخت. «شلیک نهایی»، «روزی روزگاری»، «کوچک جنگلی»، «امام علی(ع)»، «سیمرغ»، «روشن‌تر از خاموشی» و «مختارنامه» دیگر سریال‌های مهمی بودند که ‌خانی‎بیک در آنها به ایفای نقش پرداخت.

بازیگری که تماشاگر را با خود همراه می‌کرد
شاید نقش‌های خانی‎بیک در این فیلم‌ها و سریال‌ها کمتر در خاطر کسی مانده باشد، اما او در نقش‌هایی که بازی می‌کرد اغلب پذیرفتنی بود. چه نقش مثبت و چه نقش منفی. خانی‌بیک بازیگری بود که تماشاگر را با خود همراه می‌کرد. بیان گرم و گیرایی داشت و در حرکاتش طمأنینه و وقاری جلب نظر می‌کرد که به نقش تشخص می‌داد.
شاید به‌نظر برسد بازیگرانی مثل خانی‌بیک که نه به شهرت آنچنانی می‌رسند و نه هیچ‌گاه امکان ایفای نقش اصلی در فیلم‌ها و سریال‌ها نصیبشان می‌شود، در عالم فیلم و سینما کار مهمی انجام نمی‌دهند. اما واقعیت این است بازیگرانی که بتوانند از عهده ایفای نقش‌های فرعی و کوچک به خوبی نقش‌های اصلی برآیند، بدون اینکه با نوع بازی‌شان بخواهند توجهات را از داستان یا شخصیت‌های اصلی به سمت خود جلب کنند، حضورشان برای هر فیلم و سریال باکیفیتی ضروری است و خانی‌بیک ازجمله این بازیگران بود.
در دوران حرفه‌ای‌اش نقش‌های بزرگی به او نرسید، اما در نقش‌های کوچکی که ایفاگرشان بود، آنقدر خوب کارش را انجام ‌داد که واهمه‌ای از اینکه خاطره زیادی از خودش به‌جا نگذارد نداشت. او پذیرفت در حرفه‌ای که همه به‌دنبال به چشم آمدن هستند، چندان دیده نشود تا کلیت اثری که در آن حضور دارد بهتر جلوه کند. هنر او در شجاعتش و خطر کردنش برای همین به چشم نیامدن بود.
یادش گرامی.