چه کسانی با سلامتی مردم و جان بیماران بازی میکنند؟
«نوشدارو بعد از مرگ سهراب» داستان تراژیک چند هزار ساله در فرهنگ ایران است که نشان میدهد چقدر تأمین دارو برای درمان و البته در زمان مشخص از اهمیت ویژهای برخوردار است؛ اسطورهای که از جان شاهنامه و داستان رستم و سهراب بیرون آمده ولی حالا به یک ضربالمثل تبدیل شده است. البته بهنظر میرسد که این اسطوره تراژیک در حال تبدیل شدن به یک واقعیت است و مشخص نیست چه کسانی با جان فرزندان این کشور و «سهراب»ها بازی میکنند؟
چند ماهی است که تأمین دارو و تجهیزات پزشکی در کشور با چالشهای جدی روبهرو شده است و این مشکلات اثرات منفی خود را با کمبود دارو، نایاب شدن برخی از اقلام دارویی و گران شدن دارو و تجهیزات پزشکی به روشنی به بیماران و خانوادههای آنها نشان میدهد؛ اما نکته مهم این است که چه کسانی با سلامتی مردم و جان بیماران بازی میکنند؟
در 2ماه گذشته که آمریکا بهصورت یکجانبه از توافق هستهای خارج شده است دولت با صدور دستورالعملهایی ارز دولتی و به قیمت 4200تومانی را در اختیار شرکتهای واردکننده دارو و تجهیزات پزشکی قرار داده است ولی در این زمینه تاکنون شفافسازی صورت نگرفته است و مشخص نیست که چه شرکتهایی در حوزه دارو و تجهیزات پزشکی این ارز دولتی را دریافت کرده و با این ارز چه اقلام دارویی و تجهیزات پزشکی را وارد کردهاند؟ و اگر وارد کردهاند آنها را چگونه و با چه قیمتی به فروش رساندهاند؟ در یک هفته گذشته بارها مسئولان وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو و رسانهها از بانک مرکزی خواستهاند تا در زمینه اختصاص ارز به شرکتهای دارویی و تجهیزات پزشکی شفافسازی کند ولی مشخص نیست چرا این اقدام صورت نمیگیرد.
همچنین روز گذشته وزیر بهداشت اعلام کرد که باید واردات دارو در اولویت کشور قرار گیرد و برای این کار نیاز به تأمین نقدینگی و ارز است. سیدحسن قاضیزادههاشمی گفت که اختصاص ارز به بحث دارو و تجهیزات پزشکی مهمتر از گندم، روغن و کنجاله است. او گفت که طوفان تحریمها در راه است و روز مبادا همین روزهاست. «اگر کسی بگوید که 6 ماه دیگر این مشکل را برای شما حل میکند، باید گفت که نوشداروی بعد از مرگ سهراب است.»
در این بین سؤال اصلی از مسئولان بانک مرکزی و سازمان برنامه و بودجه این است که چرا دارو تأمین ارز دارو برای ذخیرهسازی در دوران تحریم در اولویت قرار نمیگیرد؟ در دورهای که هر روز مردم شاهد انتشار خبرهایی از شکلگیری مافیای کالایی خاص همچون خودرو هستند و اختصاص ارز دولتی به این کالاها در صدر اخبار جای میگیرد، چرا دارو و درمان که سلامت مردم و جان بیماران با آن درگیر است، نباید در اولویت باشد. حرفهای اخیر وزیر بهداشت و هشدارهایی که نسبت به روزهای «سخت تحریم» و تأمین دارو برای آن دوران داد، بسیاری از بیماران خاص و صعبالعلاج و خانوادههایشان را یاد دوران تحریمها در دولت گذشته و سالهای 1390 و 1391 انداخت که کشور با مشکل تأمین دارو مواجه شده بود و مرضیه وحید دستجردی وزیر بهداشت وقت اعلام کرد که ارز اختصاص یافته توسط بانک مرکزی برای واردات دارو و تجهیزات پزشکی، برای واردات لوازم آرایشی، زین اسب، چوب بستنی و... مورد استفاده قرار گرفته است.
با وجود اینکه بسیاری از بیماران این روزها برای تأمین دارو و تجهیزات پزشکی همچون پودر بیکربنات در دستگاههای دیالیز مشکل دارند، غلامرضا اصغری معاون وزیر و رئیس سازمان غذا و دارو در اجلاس روسای دانشگاههای علوم پزشکی اعلام کرده است: «بهدلیل تفاوت قیمت ارز دولتی با آزاد، متأسفانه برخی شرکتهای تجهیزات پزشکی احتکار میکنند.» کسی که تجهیزات پزشکی یا دارو وارد کند و به هر دلیلی آن را در اختیار بیمارستانها و بیماران نیازمند قرار ندهد، اقدام او کمتر از قتل نیست؛ آن هم همراه با درد و زجر بیماران. اگر اینگونه باشد که رئیس سازمان غذا و دارو خبر داده است بهنظر میرسد که سیدحسن قاضیزادههاشمی، وزیر بهداشت باید خیلی سریع از مسئولان بخواهد تا گزارشی شفاف از وضعیت بازار دارو و تجهیزات پزشکی در اختیار رسانهها، مردم و حتی مسئولان قضایی قرار دهند تا با متخلفان برخوردهای قانونی صورت گیرد. حتی حسن روحانی، رئیسجمهور کشورمان هم میتواند از وزیر بهداشت بخواهد تا این گزارش هرچه زودتر تهیه و به او ارائه شود تا با متخلفان برخورد قانونی صورت گیرد. اگر قرار است دولت شفافسازی انجام دهد، بهنظر میرسد که حتما دارو و درمان از اهمیت ویژهتری نسبت به هر موضوع دیگری باید مورد توجه قرار گیرد.
وزیر بهداشت که سالهای ابتدایی انقلاب را پشت خاکریزهای جنگ تحمیلی سپری کرده و جزو مسئولان جهاد سازندگی بوده، در جمع مسئولان وزارت بهداشت و درمان اعلام کرد مدیرانی که برای روزهای سخت آمادگی دارند باید باقی بمانند؛ «ممکن است بعضی از ما برای شب عملیات مناسب نباشیم. اگر تیم مدیریتی آمادگی مقابله با تحریم را ندارد باید عوض شود. حتما مومنانه، تیمی را همراه داشته باشید که تا آخر پای کار باشند و بدانند روزهای سختی در پیش داریم.»