گدای عشقم و سلطانِ حُسن شاه من است
درباره «گاوزن» که این روزها به روی صحنه می‌رود
محمدمسعود احدی؛ روزنامه‌نگار
روایت ماجراهای عاشقانه در یک دوره شاخص سیاسی، اجتماعی و فرهنگی از دیرباز مورد توجه بسیاری از نویسندگان ادبیات و سینماگران ایران و جهان بوده و منجر به خلق آثار ماندگاری شده است. عشق به دیگری، عشق به وطن، آزادی، عدالت و آرمان‌ها ازجمله مضامین جاری در این روایات است. از متعالی‌ترین نمونه‌های این آثار می‌توان به «بربادرفته» اثر مارگارت میچل اشاره کرد که فیلم سینمایی اقتباس‌شده از آن، بعد از گذشت 85سال، همچنان در زمره محبوب‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما قرار دارد. همچنین محبوبیت سریال‌های «شهرزاد» و «خاتون» در شبکه خانگی، حکایت از علاقه وافر مخاطبان ایرانی به روایاتی این‌چنینی دارد. نمایش «گاوزن» هم که این روزها در تماشاخانه سنگلج به روی صحنه می‌رود، از همین فرمول موفق بهره می‌برد.
این نمایش یک مثلث عشقی در سال 1332را به تصویر می‌کشد و در پس آن، ادای دینی به تلاش خستگی‌ناپذیر جمعی از هنرمندان میهن‌پرست برای سرپا نگه‌داشتن تماشاخانه سعدی - از تأثیرگذارترین کانون‌های نمایش تاریخ ایران به سرپرستی عبدالحسین نوشین - می‌کند. همچنین اوضاع سیاسی ملتهب آن روزها را بازگو می‌کند و نقبی هم به ماجرای دکتر مصدق و شعبان جعفری می‌زند. طراحی دکور، میزانسن و موسیقی جاری در این نمایش، در خدمت داستان است و باعث می‌شود تا مخاطب حس ملموس‌تری به وقایع و شخصیت‌های داستان داشته باشد. همچنین اجرای این نمایش در تالار سنگلج که قدیمی‌ترین تماشاخانه فعال کشور است، حال و هوای آشنایی را برای تماشاگر رقم می‌زند و او را به دل تهران دهه 1330می‌برد و باعث می‌شود تا با مشقات فعالیت‌های هنری در آن دوران آشنا شود؛ دورانی که گروهی متحجر بازیگران تئاتر را مطرب و تماشاخانه‌ها را عشرتکده می‌دانستند. «گاوزن»، با بهره‌گیری از صحنه گردان تالار سنگلج، در 2لوکیشن تماشاخانه سعدی و قهوه‌خانه ناصر گاوزن در رفت‌‌وآمد است که این امر به پویایی بیشتر نمایش منجر می‌شود. میثم عباسی نویسنده و کارگردان این نمایش است و نادر فلاح، حمید مهین دوست، حدیثه تهرانی، علی برجی، امیر عدل پرور، زیبا کاظمی و علی باقری از بازیگران آن به شمار می‌آیند.