روستایی به نام گیلاس

نام روستای گیلاز در شهرستان آمل به‌دلیل داشتن باغ‌های گیلاس رفته رفته به روستای گیلاس تغییر کرد. در گذر زمان باغ‌های گیلاس این روستا مورد توجه قرار گرفت و اکنون دیگر کسی به یاد نمی‌آورد که روزگاری نام روستا، گیلاز بوده است. روستای گیلاس در کیلومتر 70جاده هراز یکی از روستاهای کوهستانی بخش لاریجان آمل به‌حساب می‌آید؛ روستایی خوش آب‌وهوا که شکوفه‌های درختان گیلاس در فصل بهار زیبایی ویژه به این روستا می دهد. باغداران روستای گیلاس از باغ‌های خود گیلاس، گلابی، آلبالو، سیب و گردو برداشت می‌کنند و محصول آنها به‌علت خاک و آب‌وهوای مناسب مرغوب و مشتری‌پسند است.
مازندران یکی از استان‌های تولید انبوه گیلاس در کشور است و در میان باغ‌هاي گیلاس در شهرها و روستای مختلف این استان، باغ‌هاي گیلاس روستای گیلاس مشهورتر است. روستای گیلاس که در بخش لاریجان آمل قرار دارد، بیشتر از 10هزار باغ گیلاس دارد که سالانه بیشتر از 120تن گیلاس از این اراضی برداشت می‌شود. سد خاکی اسل در منطقه چناربن در روستای گیلاس قرار گرفته است. این سد کوچک خاکی یا استخر خاکی، در واقع منبعی برای ذخیره آبیاری تعدادی از باغ‌های روستای گیلاس محسوب می‌شود. در منطقه لاریجان هزار و 450هکتار باغ گیلاس وجود دارد. به‌طور کلی، برداشت گیلاس در استان مازندران از نیمه دوم خرداد آغاز می‌شود و تا آخر تیر ادامه دارد که بخشی از محصول تولید شده به‌صورت تازه خوری روانه بازار مصرف و بخشی دیگر به کارخانه‌های صنایع تبدیلی فرستاده می‌شود. متوسط برداشت گیلاس در مازندران ۱۶ تن در هر هکتار است.