قصه خشکسالی
با بخیل شدن آسمان و کم شدن برف و باران هر یک از اهالی برای آبیاری زمین‌های کشاورزی خود چاهی عمیق حفر کردند و با نصب پمپ‌های مکنده قوی در دل این چاه‌ها، کم‌کم مسیر آبرسانی قنات به زمینی پر حفره شبیه شد که از رسیدن آب به بستر قنات جلوگیری می‌کرد. نورمحمدی می‌گوید: «با کم شدن آب قنات کسانی که دست شان به دهان‌شان می‌رسید، با استفاده از آب چاه زمین‌های خود را آباد نگه می‌داشتند، ولی کسانی که رزق و روزی‌شان به آبادانی قنات گره خورده بود، یکی یکی زار و زندگی‌شان را جمع می‌کردند و از روستا می‌رفتند.»
در همینه زمینه :
