زندگی
مرهم ایرانی بر زخم آفریقایی
ناصر عمادی، پزشک بدون مرز از طبابت داوطلبانه‌اش در کشورهای آفریقایی می‌گوید
فاطمه عسگری‌نیا- روزنامه نگار
دکتر ناصر عمادی، پزشک مشهور و متخصص بیماری‌های پوست در فضای مجازی است. البته برخلاف تمام پزشکان پوست و زیبایی که این روزها کارشان در فضای مجازی کسب درآمد از جذب بیمار و نمایش جراحی‌های عجیب و غریب زیبایی‌شان است، صفحه دکتر عمادی حاوی تصاویری از درمان بیماران مناطق محروم در اقصی‌نقاط دنیاست؛ آن هم داوطلبانه و بدون ریالی دریافت پول! او برنده مدال فلورانس نایتینگل است؛ آن هم به‌خاطر فعالیت‌های داوطلبانه‌اش در کشورهای آفریقایی.
چرا پزشک شد؟
می‌گوید شاید شرایط سخت زندگی‌اش در دوران کودکی انگیزه او برای پزشک شدن بود: «دوران کودکی ما در یک روستای کوهستانی از توابع قائم‌شهر گذشت؛ روستایی که هیچ امکاناتی نداشت و دسترسی به پزشک در وقت احتیاج آرزوی محال مردمش بود. برادر بزرگ‌ترم را هم به‌خاطر همین از دست دادیم در میانه راه برای رسیدن به پزشک. وقتی در دل سرد کوهستان او را به خاک سپردیم به او قول دادم برای درمان نیازمندان پزشک شوم. »
پزشک رزمنده و جانباز
دکتر عمادی با همین اندیشه پاک کودکانه درس خواند و قد کشید تا سال 66در رشته پزشکی پذیرفته شد: «ترم ما از بهمن شروع می‌شد و این فرصتی بود برای اینکه به جبهه بروم. یک روز در محور
حاج عمران ۴ نفر از دوستان من مجروح شیمیایی شدند و به‌سختی آنها را با خودروی لندرور به بیمارستان نقده رساندم. دست و صورت همه تاول‌زده بود. ترس عجیبی از وضعیت دوستانم وجودم را گرفته بود. وقتی به بیمارستان رسیدیم یکی از بچه‌ها شهید شد. شدیدا اشک می‌ریختم و تصورم این بود که کاری برای آنها انجام نداده‌ام. یک هفته پس از این حادثه اتفاق مشابهی برای من و دوستان دیگرم افتاد. ما را با اتوبوسی پر از مجروح به بیمارستان امام‌خمینی نقده انتقال دادند. همین اتفاق باعث شد تا تصمیم جدی بگیرم وقتی وارد حیطه پزشکی شدم، تخصص پوست را انتخاب کنم تا بتوانم از این طریق به بیماران کمک کنم.»
بم؛ آغاز خدمت
او سال83 بورد تخصصی پوست را می‌گیرد و ماموریت جدیدش آغاز می‌شود: «تخصص گرفتن من همزمان شد با زلزله بم. خوب می‌دانستم که مردم این منطقه بیش از هر زمان دیگری نیاز به کمک دارند. از آنجا که هم جانباز بودم و هم بورد تخصصی داشتم از این امتیاز برخوردار شدم که خودم محل خدمتم را برای گذراندن دوره طرح انتخاب کنم. وقتی از من سؤال شد دوست دارم در چه منطقه‌ای خدمت کنم، گفتم هرجا محروم‌تر و دور افتاده‌تر و مردمش نیازمندتر به یاری من هستند همانجا می‌روم! جوابی که موجب حیرت همه شد و تأکید کردند ممکن است جایی اعزام شوی که هیچ امکاناتی نداشته باشد و در پاسخ گفتم مهم نیست. وقتی اصرار و پافشاری مرا در تصمیم دیدند مناطق زلزله‌زده بم را پیشنهاد دادند.»
دکتر عمادی راهی بم می‌شود و به محض رسیدن به این شهر ویران شده و استقرار در یک کانکس زهوار در رفته‌ای که هیچ امکاناتی نداشت، بی‌معطلی شروع به بررسی منطقه و شناسایی بیماران پوستی می‌کند: «در یک بررسی اولیه متوجه شدم اغلب مردم به‌خصوص کودکان و نوجوانان بعد از زلزله دچار بیماری سالک شده‌اند؛ بیماری‌ای که به‌خاطر ناآگاهی آنها به یک معضل در بم تبدیل شده بود. بیماری سالک یک بیماری پوستی است که بر اثر نیش یک نوع پشه و ایجاد جوش‌های ریز پدید می‌آید و بعد این جوش‌ها تبدیل به زخم‌های بزرگی درصورت و بدن می‌شوند. از آنجا که مبتلایان بمی اغلب کودکان، نوجوانان و جوانان بودند و به‌خاطر از دست دادن خانواده‌هایشان حال و حوصله درمان نداشتند، این بیماری به‌صورت گسترده در بین همه پراکنده شده بود؛ پس تمام هم و غمم شد درمان سالک؛ کاری که بعد از مدتی متوجه شدم با دارو و درمان به تنهایی پیش نمی‌رود و نیازمند آموزش مردم است. با اینکه حکم مأموریتم 3ماهه بود وقتی با بالغ بر 20هزار بیمار مبتلا به سالک روبه‌رو شدم، تصمیم گرفتم بیشتر بمانم. داوطلبانه در مدارس و بین مردم هر محله حاضر می‌شدم و درباره سالک و نحوه ابتلایش حرف می‌زدم. کم‌کم مردم آگاه شدند و در نتیجه بعد از یک‌سال و نیم تلاش شبانه‌روزی و ویزیت روزانه 50بیمار موفق به ریشه‌کنی این بیماری در بم شدم.»
