ما پیش نرفتیم، ما فرورفتیم

عباس‌ثابتی راد | دبیر گروه شهری:

ما می‌خواستیم راه رفتن کبک را یاد بگیرم، اما راه رفتن خودمان را هم فراموش کردیم. در روزگاری گفتند:‌ «شهرداری تنها یک نهاد خدماتی نیست، بلکه نهادی اجتماعی و فرهنگی است.» این یعنی شهرداری بالغ شده‌است و در کنار جمع‌کردن زباله‌ و رسیدگی به امور جاری شهر، ظرفیت کار بیشتری دارد؛ بنابراین می‌تواند در زمینه فرهنگی و اجتماعی شهروندان نیز کار کند. اما نکته اصلی اینجا بود که با این شعار، دیگر ارائه خدمات عادی به شهروندان را هم کنار گذاشتند و کاری که باید انجام دهند را هم انجام ندادند؛ به‌بهانه انجام کاری بزرگ‌تر و شاید بهتر.

قرار بود که شهرها را به کانون بزرگی از اجتماعات خلاق تبدیل کنیم و جایی بهتر برای زندگی. اما در انجام همان کارهای ساده و ابتدایی درماندیم. این طرح تنها یک شعار بود که عملکرد معمول و ساده شهرداری را هم کاهش داد.

دیگر نه 137به‌عنوان دروازه ورود پیام‌های شهروندان آن جایگاه روزهای نخستین‌اش را دارد و نه 1888می‌تواند به‌عنوان جایی برای رسیدگی به گلایه‌ها و شکایت‌های شهروندان باشد. شاید به همین دلیل بود که در انتخابات 29اردیبهشت‌ماه96، شهروندان تهرانی به همراه بسیاری از شهروندان شهرهای بزرگ و کوچک، صدای اعتراض خود را پای صندوق‌های رأی به گوش همه رساندند.

حالا انتظار این است که این نهاد خدماتی دوباره به سر کارش برگردد. دوباره به مردم خدمات ارائه کند و مشکلات زندگی شهری را کمتر کند. دیگر لازم نیست ما به فیل‌هایی فکر کنیم که باید به هوا بفرستیم. این شهر نه بزرگراه آنچنانی می‌خواهد و نه طرح‌های بزرگ و محیرالعقول. این شهر و این شهروندان تنها یک چیز می‌خواهند؛ خدمات معمولی بدون فساد و با احترام.

نه اینکه برای دنبال کردن پرونده‌ای، بیش از 9ما در صف 137بمانند و «شرکت ساماندهی مشاغل و صنایع مزاحم» از طرح‌های بزرگ سخن بگوید و کار ساده مردم و شهروندان را حل نکند.

مدیران شهری تغییر کرده‌اند. بهتر است باردیگر سخنان یکی از اعضای شورای شهر را جدی بگیریم که گفت:‌«بدنه شهرداری در مقابل فسادستیزی و شفافیت مقاومت جدی نشان می‌دهد.» اگر شهرداری نتواند خدمات مناسب و بدون رشوه به مردم ارائه کند، باور کنید، همه با هم فرو خواهیم رفت. در آن روز هم که شعار «تبدیل نهاد خدماتی به یک نهاد اجتماعی» مطرح شد، ما پیش نرفتیم. ما فرو رفتیم.