2 هزار اثر بافته شده مقابل چشمان شما
فرش ایرانی یکی از برجسته‌ترین نمادهای فرهنگی و هنری ایران است که شهرت جهانی دارد
مهلا داریان -دبیر سرزمین من
هنر بافت فرش در ایران قدمتی چند هزار‌ساله دارد و هر منطقه از کشور، طرح‌ها و نقوش خاص خود را به‌کار می‌برد. این فرش‌ها با دقت و ظرافت بی‌نظیری بافته می‌شوند و هر‌یک داستانی از تاریخ، فرهنگ و هنر ایران را روایت می‌کنند. طرح‌های فرش ایرانی معمولاً شامل نقوش گیاهی، حیوانی و هندسی است که با رنگ‌های طبیعی جذابیت خاصی پیدا می‌کنند.
ازجمله معروف‌ترین طرح‌ها می‌توان به اسلیمی، شاه‌عباسی، بته جقه و ترنج اشاره کرد. این طرح‌ها نه‌تنها جلوه‌ای زیبا به فرش می‌بخشند، بلکه نمادی از فلسفه، اساطیر و طبیعت‌پرستی ایرانیان باستان نیز هستند.
فرش‌های ایرانی به‌دلیل استفاده از مواداولیه با کیفیت مانند پشم، ابریشم و رنگ‌های طبیعی، دوام و ماندگاری بالایی دارند. این کیفیت بالا باعث شده تا فرش ایرانی نه‌تنها در خانه‌های ایرانیان، بلکه در کاخ‌ها و موزه‌های سراسر جهان به نمایش گذاشته شود. در کنار جنبه‌های زیبایی‌شناختی، فرش‌های ایرانی ارزش اقتصادی بالایی نیز دارند. آنها نه‌تنها به‌عنوان اثری هنری، بلکه به‌عنوان سرمایه‌ای معتبر و پایدار شناخته می‌شوند. بسیاری از مجموعه‌داران و علاقه‌مندان به هنر، فرش‌های ایرانی را به‌عنوان جواهراتی با‌ارزش در مجموعه‌های خود می‌دانند. به‌طور کلی، فرش ایرانی ترکیبی از هنر، تاریخ و فرهنگ است که توانسته در گذر زمان همچنان جاذبه و ارزش خود را حفظ کند. موزه فرش میراثی غنی از 2 هزار اثر بافته شده در خیابان فاطمی تهران است که شما را به دنیای خیال‌انگیز روایت‌ها می‌برد.
بدل قدیمی‌ترین فرش جهان اینجاست
در تالار وسیع موزه فرش قدم می‌زنیم و به تماشای فرش‌هایی می‌پردازیم که هر کدام نشان از فرهنگ و تاریخ کهن ایران دارند. یکی از نخستین فرش‌هایی که می‌بینیم، نمونه‌ای باز‌بافی‌شده از قدیمی‌ترین فرش جهان است. تاریخچه فرش ایرانی، روایت طولانی و پیچیده است که به عمق هزاران سال در دل فرهنگ و تمدن ایران بازمی‌گردد.
کشف قطعه‌هایی از کهن‌ترین بافته نساجی که می‌توان آن را فرش نامید، به دوران هخامنشی برمی‌گردد. این فرش، که با نام «قالی پازیریک» شناخته می‌شود، قدمتی بیش از ۲۵۰۰ سال دارد و به‌صورت اتفاقی توسط پروفسور رودنکو، حین کاوش در گور یخی یکی از پادشاهان مغولستان یافت شده است. تمام آثار و علائم بافته‌شده روی آن نشان از این دارد که این فرش در ایران بافته شده و در جنگ‌های مختلف توسط مغول‌ها به غارت برده شده باشد. تصاویر و نگاره‌های به‌کار رفته در بافت، تجلی‌گر نمادهای دوران هخامنشی هستند و شباهت زیادی به نقاشی‌های روی ستون‌های تخت‌جمشید دارند. نام «پازیریک» شاید در زبان امروزی رایج نباشد، اما قطعا نامگذاری آن براساس فلسفه خاصی انجام شده است.
این فرش نشان‌دهنده هنر و ذوق بافندگان ایرانی از دوران باستان است و در حال حاضر در موزه آرمیتاژ در شهر سن پترزبورگ روسیه نگهداری می‌شود.
