جادوی پشتکار

سیدسروش طباطبایی‌پور

مدتی پیش  از سر علاقه در کلاسـی برای آموزش نقاشی حاضر شدم. استاد آنقدر زبردست بود و ماهر که در حرکتی از چپ به راست روی بوم، رنگی می‌پاشید و در حرکتی از راست به چپ، اسب و عقاب و طاووسی بیرون ‌می کشید. منِ بی‌استعداد، در حیرت طرح و نقش استاد بودم و ناامید از پیگیری این هنر تجسمی که او، چشمان از حدقه ‌بیرون‌زده‌ مرا دید و بوی ناامیدی را از وجودم حس کرد. لبخندی زد و گفت: «فکر می‌کنی این اسب بادپا و عقاب بال در هوا، حاصل استعداد خدادادی من است یا نتیجه تلاش شبانه روزی‌ام؟» چند اثر از هنرمندان نقاش را نشانم داد که تصاویر یکسانی را قبل و بعد از پختگی، به تصویر کشیده بودند. استاد معتقد بود در آثار کودکی آنها، نشانه‌ای از استعداد دیده نمی‌شود و تنها تلاش است و تلاش و تلاش که توانسته آنها را به هنرمندی نام‌آور بدل کند. این شما و این هم نتیجه کیمیایی به نام تلاش که می‌تواند مس وجودتان را به طلا تبدیل کند.