دیالوگ‌های توییتری و پیچ‌و‌خم‌های شیرین زبانی
موضوع: گویش دولابی
ویژگی: گزیده‌گویی و اختصار کلامی
یکی از نوستالژی‌های فراموش‌شده روستای دولاب که این روزها فقط به اندازه خاطره‌ای سایه‌روشن در ذهن ریش‌سفیدان محله دولاب باقی مانده، گویش دولابی است؛ پیچ و خم‌های شیرین و زیبای زبانی که به قول امروزی‌ها به‌دلیل فشرده‌گویی، نوعی حرف زدن تلگرافی و توییتری را به ذهن متبادر می‌کند. تقی هاشمی دولابی، از اهالی قدیم دولاب، در این‌باره می‌گوید: «گویش دولابی خیلی زود تحت‌تأثیر مجاورت و همسایگی با تهران تغییر کرد، اما در گذشته‌های دور پدربزرگ و مادربزرگ‌ها در صحبت‌ها و محاورات روزمره، کلمات و حروف را کوتاه و مختصر تلفظ می‌کردند. قدیمی‌های دولاب در بعضی مواقع با تغییر اعراب حروف و کلمات سعی می‌کردند به جای پر‌گویی، سریع‌تر حق مطلب را ادا کنند.»
به‌گفته این ریش‌سفید دولابی، این روزها اما دیگر اثری از این زبان و گویش نیست و بسیاری از قدیمی‌ها هم حتی این مدل صحبت کردن را به یاد ندارند.
دولاب در شعر شاعران
اهالی دولاب به محله آبا و اجدادی‌شان عرق دارند و برای حفظ نام و اعتبار آن همیشه سعی می‌کنند از همه ابزارهایی که در دست دارند، استفاده کنند. نمونه‌اش سرودن شعر‌های زیبا برای محله‌شان است با ذکر ویژگی‌های آن از زمانی که روستا بود تا امروز که به محله‌ای در دل تهران بزرگ تبدیل شده است. شعر زیر که «نصرت‌الله بیکی در باغی» از اهالی قدیمی در وصف دولاب سروده را ببینید.
چون چلچراغی در شب تار است دولاب / کانون علم و عشق و ایثار است دولاب
این خاک از نور ولایت تابناک است / بیت‌الولای چهارده معصوم پاک است
اینجا ره و رسم شهیدان زنده باشد / اندیشه و فرهنگ‌شان پاینده باشد
