در جست وجوی فرصت های از دست رفته
سیدسروش طباطبایی‌پور
ازدست‌دادن شغل، اخراج، ورشکستگی و... اینها همه، زمین‌خوردن‌های شغلی است که گاهی نمی‌توان از فکر و خیال آن، به همین‌راحتی‌ها گذشت؛ یعنی گاهی سایه سیاهشان، چنان روی زندگی ما می‌افتد که اجازه نمی‌دهد حتی یک جرعه آب‌خوش، از گلویمان پایین برود. قبول! گذشت زمان و فراموشی، یک راه‌حل طبیعی است که ناخودآگاه، زهر شکست را کم‌رنگ خواهد کرد؛ اما چه کنیم تا بتوانیم هر چه زودتر، قدم در مسیر جدید زندگی بگذاریم و از بند شکست‌های شغلی گذشته رها شویم؟
امید الکی
شاید هنوز امید دارید که بتوانید شغل قبلی خود را به‌دست بیاورید؟ البته که امیدواربودن، همیشه شرط عقل است، اما همین امید الکی، مثل زنجیری، شما را به فکر فرصت‌های بربادرفته متصل می‌کند و اجازه نمی‌دهد موقعیت‌های جدید برایتان خلق شود. پس نخستین پیشنهاد این است که دیگر، قید شغل قبلی را به‌طور کامل بزنید تا فرصت‌های جدید به شما روی بیاورند.
شانس همدردی
کمی به این موضوع فکر کنید که ماجرای ازدست‌دادن شغلتان را با رفقای نزدیک‌تان در میان گذاشته‌اید؟ و آیا تابه‌حال به کسی اجازه داده‌اید تا در این زمینه با شما گفتوگو کند؟ باید به‌خودتان این شانس را بدهید که دوستان صمیمی، با شما در این زمینه گفتوگو کنند؛ چون به اشتراک‌گذاشتن ماجرا از بار غم روی دوش شما می‌کاهد.
سوگ
رنج‌ها، سر راه ما قرار نمی‌گیرند بلکه بخشی جداناشدنی از زندگی ما هستند. پس نمی‌توانیم آنها را نادیده بگیریم یا از سر راه خود برداریم. یکی از راه‌های مواجهه با رنج، سوگ است. طی مراسمی، برای فرصتی که از دست دادیم، غصه بخوریم و غمگین شویم، اما اجازه ندهیم سوگ، در دل ما خانه کند و ماندگار شود. برگزاری مراسم سوگ برای فرصت‌های ازدست‌رفته، حق ماست و استفاده از این حق، به ما این امکان را می‌دهد تا روزهای غم و رنج را راحت‌تر سپری کنیم.
تنهاترین راه
بااستعدادترین آدم‌ها هم در طول تاریخ، بارها و بارها شغلشان را از دست داده‌اند، اما این موضوع، پایان زندگی برای آنها نبوده. باید بدانیم راه‌های فراوانی برای رسیدن به سعادت وجود دارد که فرصت شغلی ازدست‌رفته، تنها یکی از آن راه‌ها بوده. پس به‌خودتان اطمینان دهید که شما هم می‌توانید هزار راه نرفته را بپیمایید و آزمون و خطا کنید تا به خوشبختی برسید.
