ت مثل تجاوز؛ نقش‌اول‌های منفور

همه‌چیز از زمانی شروع شد که در اکتبر2017 دو نشریه نیویورک‌تایمز و نیویورکر گزارش دادند ده‌ها زن مورد سوءاستفاده جنسی یکی از غول‌های هالیوود یعنی هاروی واینستین قرار گرفته‌اند. از آنجا بود که دومینوی رسوایی مردانی که از قدرت و شهرت و ثروت‌شان برای تعرض یا تجاوز به زنان و بعد خفه‌کردن صدای اعتراض آنها استفاده کرده بودند، راه افتاد. زنانی که سال‌ها به سکوت واداشته شده بودند یا هرچه فریاد زده بودند، صدایشان به گوش کسی نرسیده بود، از شجاعت همدیگر نیرو می‌گرفتند و پا پیش می‌گذاشتند و زخم‌هایی را که بر جسم و روح‌شان وارد آمده بود، آشکار می‌کردند. بازیگران زن مشهوری، به‌رغم به‌خطرافتادن حرفه‌شان، به افشاگری علیه واینستین دست زدند. دیوار بلند ترس برای قربانیان فروریخته بود و حالا ترس در چشمان متعرضان و متجاوزان دیده می‌شد. جنبش #من_هم (#metoo)، که پیش‌تر در سال2006 در فضای مجازی برای اعتراض به فرهنگ تجاوز، تعرض و سوء‌استفاده جنسی راه افتاده بود، بعد از رسوایی واینستین نیرویی تازه گرفت و زنان بسیاری را از اقصی‌نقاط دنیا زیر چتر خود متحد کرد. از آمریکا تا اروپا، فاصله اقیانوس اطلس به چشم‌برهم‌زدنی طی شد و کابوس رسوایی به قاره سبز رسید. در چند سال گذشته برخی از کسانی که در صنعت سینما به تعرض یا تجاوز متهم شده بودند، در دادگاه متهم یا تبرئه شدند؛ برخی دیگر پیش از دادگاه با شاکی/شاکیان پرونده مصالحه کردند؛ حرفه برخی به آخر رسید و برخی دیگر هرگز زیر بار اتهامات نرفتند و خودشان را از اینگونه انگ‌ها مبرا دانستند. البته هنوز خبرهایی از رسوایی‌های اخلاقی به صدر خبرها می‌آید؛ مثل دیروز که خبر بازداشت ژرار دوپاردیو، بازیگر مشهور فرانسوی منتشر شد.

جنگ‌های فرانسوی
دوپاردیوی ۷۵ساله که یکی از بازیگران مشهور فرانسه است، در ایستگاه پلیسی در منطقه چهاردهم پاریس به اتهام تجاوز به 2زن، یکی در سال۲۰۲۱ و دیگری در سال۲۰۱۴، بازجویی شد. اینطور که ایسنا گزارش داده، دوپاردیو در سال۲۰۲۰ به تجاوز جنسی به شارلوت آرنولد در سال ۲۰۱۸ متهم شد و در ادامه چندین زن دیگر علیه او افشاگری کردند و درنهایت به شهرت دوپاردیو ضربه خورد. در دسامبر گذشته نیز هلن داراس، هنرپیشه فرانسوی، شکایتی را به پلیس ارائه کرد و مدعی شد که دوپاردیو در سال۲۰۰۷ هنگام فیلمبرداری فیلم «دیسکو» به او تجاوز کرده است. فعالان فمینیست به‌شدت خواهان پیگیری این اتهامات بدون دخالت شهرت و قدرت دوپاردیو در روند افشای حقیقت هستند. از سوی دیگر، گروهی از هنرمندان ازجمله کارلا برونی و شارلوت رمپلینگ از دوپاردیو در برابر این اتهامات دفاع کردند. در میان مدافعان دوپاردیو نام امانوئل مکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه‌ هم که چندی پیش دوپاردیو را بازیگر بزرگی خوانده بود که مایه افتخار فرانسه است، دیده می‌شود.

2 پرونده قدیمی
هر وقت حرف تجاوز و تعرض و سوءاستفاده جنسی به میان می‌آید، نام‌های رومن پولانسکی، کارگردان لهستانی و وودی آلن، کارگردان و بازیگر آمریکایی، مطرح می‌شود. پولانسکی سال‌ها پیش با دختری نوجوان و زیر سن قانونی در خانه جک نیکلسون،  رابطه برقرار کرد و بعد از آن برای فرار از مجازات عملش از آمریکا گریخت و سال‌هاست که از این کشور دور است و حتی در اروپا هم از پاگذاشتن به کشورهایی که احتمال می‌دهد او را به مقامات آمریکایی تحویل دهند، خودداری می‌کند.  داستان وودی آلن هم بسیار طولانی است.
میا فارو، بازیگر «بچه رزمری» و شریک زندگی آلن، در دهه1990 او را به ارتباط با فرزندخوانده‌شان متهم کرد. به‌درستی مشخص نیست که این اتهام چقدر صحت داشت یا چقدر ناروا بود؛ اما چیزی که مشخص است این است که آلن با دخترخوانده‌اش ازدواج کرد و در تمام این سال‌ها که همیشه حرف اتهامات او به رسانه‌ها کشیده شده، با تمام قدرتش زیر بار پذیرش آنها نرفته است.

نام‌های بزرگ، ترس‌های بزرگ
نام‌هایی مثل کوین اسپیسی، داستین هافمن، سیلوستر استالون، استیون سیگال، ازرا میلر، تِنوچ هوئِرتا، جاناتان میجرز، کیسی افلک، جیمز فرانکو، بیل کازبی و لوئیز سی. کی. از مشهورترین افرادی‌اند که نام‌شان در سیاهه رسوایی‌های جنسی سال‌های اخیر ثبت شده است. #من_هم (#metoo) شاید جلوی متجاوزان را نگیرد‌ اما کسی که می‌خواهد از حدش عدول کند می‌داند دیگر مثل گذشته در امنیت به سر نمی‌برد و باید بهای کاری را که می‌کند با ازدست‌دادن کار و حرفه و خویشاوندان و اطرافیانش بدهد. زندگی یک متجاوز حالا دیگر بسیار شبیه فیلمی ترسناک است.