مریم سرخوش؛ روزنامهنگار
27دی 1398 بود که برای نخستین بار اخباری از مراجعه مردم به مراکز درمانی با علائم شدید سرماخوردگی و آسیبهای ریه در هیأت دولت مطرح شد؛ بیمارانی که بهدلیل عفونتهای ریه جانشان را از دست میدادند، اما کسی باور نمیکرد که کرونا راهش را به این زودیها از چین به ایران باز کرده باشد. کیتهای تشخیصی هم وجود نداشت که ورود ویروس مورد تأیید بگیرد.
29بهمن1398 بود که فوت 2بیمار در قم با کرونای مثبت تأیید شد. این بار کیتها موجود شده بودند و ورود ویروس به کشور بهصورت رسمی تأیید شد. خبری که اضطرابی عجیب را رقم زد چون کرونا با مرگ آمده بود.
3اسفند 1398وضعیت کشور از نظر ابتلا به بیماری کرونا وارد وضعیت زرد شد.
29اسفند 1398 و با گذشت یکماه از اعلام رسمی ورود کرونا به کشور 18هزار و 407نفر به ویروس کرونا مبتلا شدند و 1284نفر هم جانشان را از دست دادند. هرچند که بعدتر اعلام شد این آمارها چندین برابر بوده و بهدلیل کمبود کیتهای تشخیصی، آمار ابتلا و مرگها کمشماری شده. نکته عجیبتر اینکه بعدها بررسیهای آمارهای ثبتاحوال هم نشان داد که زمستان سال98، 6400مرگ اضافی نسبت به سالهای قبل ثبت شده بود که احتمالا به کرونا مربوط میشود.
اول فروردین1399 نخستین طرح قرنطینه در کشور اجرا شد و منجر به کاهش موارد ابتلا و فروکش پیک اول بیماری در کشور شد. اما دقیقا یکماه بعد و با رفع محدودیتها بیماری دوباره اوج گرفت و پیک دوم را رقم زد. پیکهایی که با سویههای متفاوت کرونا (آلفا، بتا، دلتا، اومیکرون و...) ادامه داشت.
21بهمن 1399نخستین مرحله واکسیناسیون کووید-19 با واکسن اسپوتنیک روسی در کشور آغاز شد و جرقههای امید به کاهش ابتلا به بیماری در کشور رقم خورد. اما واردات واکسن به ایران طی چند مرحله با مشکل همراه شد و وضعیتی بغرنج در پایگاههای واکسیناسیون سراسر کشور رقم زد.
11مرداد 1400تامین سرم برای تزریق داروهای کرونا در کشور بحرانی شد و بهدلیل مشکل در خط تولید یک کارخانه، مراکز درمانی و بیماران با مشکلات عجیبی مواجه شدند.
3شهریور ۱۴۰۰ در مرگبارترین پیک کرونا در کشور (پیک پنجم با سویه دلتا) رکورد مرگهای روزانه در ایران شکست و به ۷۰۹نفر رسید.
13آبان 1400رکورد تزریق واکسن کرونا در کشور شکسته شد؛ با تزریق یک میلیون و ۶۷۸هزار و ۶۷دوز واکسن.
12خرداد 1401نخستین روزی بود که آمار مرگهای کرونا در کشور «صفر» شد، دقیقا ۸۳۱روز پس از ورود کرونا به کشور.
این لحظههای فراموشنشدنی
در همینه زمینه :