نگو نکو!
به‌نظر می‌رسد صدرنشین لیگ نیازی به دشمن بیرونی ندارد؛ خود استقلالی‌ها تیم را به حاشیه می‌برند
بهروز رسایلی
در هفته‌ای که پرسپولیس با سرمربی جدیدش مقابل آلومینیوم اراک شکست خورد، استقلال توانست با پیروزی بر نفت آبادان در یک بازی خانگی، صدرنشینی‌اش را در جدول رده‌بندی تثبیت کند و فاصله‌اش با رقیب سنتی را هم به 5امتیاز برساند. روی کاغذ همین مسئله باید باعث رقم خوردن بیشترین شادی در اردوگاه آبی‌ها باشد و آنها از وضعیت موجود لذت ببرند اما گویا قرار نیست اینطور باشد. نمودار پرنوسان رابطه جواد نکونام و علی خطیر، بار دیگر در موقعیت نزولی قرار گرفته و شاهد شدیدترین اختلافات بین آنها و نزدیکان‌شان هستیم؛ چنان که نشست خبری بعد از بازی با نفت به محل تاخت‌وتاز حیرت‌انگیز و کم‌سابقه سرمربی استقلال علیه مدیرعامل این باشگاه تبدیل شد. آنچه مسلم است چنین فضایی نه‌تنها اجازه لذت بردن از صدرنشینی را به استقلالی‌ها نمی‌دهد، بلکه بیم آن می‌رود که مبادا همین حواشی خودساخته در ادامه مسیر تیم را زمین بزند.
یکی خاموش، یکی روی آتشبار
بی‌گمان قضاوت در مورد هیچ اختلافی بدون آگاهی از همه جنبه‌های داستان، ممکن و منطقی نیست. این موضوع در مورد شرایط جاری باشگاه استقلال هم صدق می‌کند. دشوار است که به کلی حق را به نکونام یا خطیر بدهیم و دیگری را کاملا مقصر بدانیم؛ مخصوصا که اطلاع‌رسانی دقیق و درستی هم در این مورد رخ نمی‌دهد. با این حال چیزی که در این مقطع مخاطبان فوتبال شاهد آن هستند طغیان بی‌محابای جواد نکونام و سکوت سنگین خطیر است. البته که این سکوت لزوما به‌معنای محق بودن مدیران استقلال نیست اما به هر حال آنها حداقل در فضای عمومی و رسانه‌ای از دامن زدن به التهابات خودداری می‌کنند. شاید استدلال جواد نکونام این باشد که او با افشای اختلافات دنبال حفظ منافع استقلال است و مانع از کارشکنی‌های پنهانی می‌شود، اما حتی در این صورت هم فرمولی که این مربی اتخاذ کرده نتیجه‌ای غیر از به هم ریختن روح و روان هواداران ندارد، آن هم بدون اینکه کاری از دست‌شان ساخته باشد.
حوصله‌ای که کم‌کم سر می‌رود
گفتیم که حتما نکونام هم در پاره‌ای از موارد حق دارد اما تبدیل شدن هر نشست خبری او به موقعیتی برای شورش علیه کادر مدیریتی باشگاه کم‌کم حوصله مخاطبان را هم سر می‌برد. بسیاری از آنها شاید در دفعات اول یا دوم حق را به سرمربی معترض بدهند اما از یک جا به بعد این فضا برایشان تکراری و ملال‌آور می‌شود؛ شبیه اتفاقی که برای یحیی گل‌محمدی در پرسپولیس رخ داد و حتی در برخی مواقع انبوه موفقیت‌های این مربی را هم تحت‌الشعاع قرار داد. یحیی پرسپولیس را قهرمان لیگ و حذفی کرد، به فینال آسیا برد و 2پیروزی در دربی تهران در فاصله یک‌ماه به جا گذاشت اما باز هم وقتی حجم بهانه‌گیری‌ها کاهش نیافت، بخشی از پایگاه اجتماعی‌اش را از دست رفته دید. سؤال اینجاست که آیا قرار است نکونام دستاوردی از این بیشتر در استقلال داشته باشد؟ او قرار است چقدر موفقیت به‌دست بیاورد که به این همه جنگ اعصاب و طعنه و کنایه بیارزد؟
همیشه برنده نیستی!
حتما یکی از ضربه‌گیرهای مهم جواد نکونام در هفته‌های گذشته، نتایج خوب استقلال بوده است. با این حال نباید فراموش کنیم همیشه هم قرار نیست تیم او پیروز باشد. به هر حال فوتبال است. گاهی شاید توپ به دلخواه ما نچرخد، نتیجه مطلوب رقم نخورد و تازه آن زمان است که سرمربی استقلال متهم خواهد شد به اینکه با حاشیه‌هایی که ساخت روند تیم را تغییر داد. لااقل با همین فلسفه هم که شده، شاید بهتر باشد جواد کمی فیتیله را پایین بکشد.
ضربه به زرد بی‌آزار
صنعت نفتِ سهراب بدون حتی یک ضربه داخل چارچوب، حریف ساده و مناسبی برای شروع دوباره صدرنشین بود
استقلال در شروع نیم‌فصل جدید لیگ برتر بازی راحتی را پشت سر گذاشت و تیمی را برد که حتی یک‌بار هم نتوانست چارچوب دروازه میزبان را به خطر بیندازد. تیم سهراب بختیاری‌زاده که فقط برای گل نخوردن به تهران آمده بود در 45درصد زمان بازی توانست توپ را در اختیار بگیرد و در 55درصد بازی توپ را به میزبان صدرنشین سپرد. 573پاس برای استقلال و 463پاس برای نفت آبادان دقیقا نشان‌دهنده روندی است که در این مسابقه بر زمین حاکم بوده است. دقت پاس آبی‌ها 83.2درصد و دقت پاس در تیم صنعت‌نفت 78درصد بوده است. به این ترتیب برتری استقلال در همه زمینه‌ها مشخص است و نتیجه این برتری هم موقعیت‌هایی است که روی دروازه تیم مهمان به‌وجود آمد و روی دروازه تیم میزبان هرگز ساخته نشد.
حردانی، صالح‌ترین
بازی خوب صالح حردانی در این میدان یکی از دلایل برتری استقلالی‌ها بود. صالح که در بازی رفت هم از ستاره‌های میدان بود و دروازه صنعت‌نفت را باز کرد این بار هم شوت زد و هم با 3پاس کلیدی هم‌تیمی‌هایش را در موقعیت گلزنی قرار داد و از این لحاظ یکی از فعال‌ترین‌های زمین بود. استقلال در این مسابقه به آمار 15شوت رسید که 6ضربه از این 15شوت داخل چارچوب بوده‌اند. بیشترین تعداد شوت‌ها را در جمع آبی‌پوشان گوستاوو بلانکو زد که 3بار شانس خود را برای گلزنی آزمایش کرد و 3پاس کلیدی هم به استقلالی‌ها داد. سهرابیان با وجود بازی در خط دفاعی 2ضربه به سمت دروازه داشت که یکی از آنها داخل چارچوب بود و مهرداد محمدی هم با اینکه دیر به زمین آمده بود با 2شوت ازجمله یک شوت داخل چارچوب و همچنین یک پاس کلیدی نمره 7.25دریافت کرد. محمدی یکی از مهم‌ترین موقعیت‌های استقلال را در نیمه‌دوم در مصاف با پیام پارسا به دستان دروازه‌بان نفت آبادان کوبید.
مهدی‌پور؛ یک شوت، یک گل
نفت آبادان در این مسابقه فقط 3بار به دروازه حریف شوت زد که هیچ‌یک از این شوت‌ها داخل چارچوب نبودند. از این 3شوت، 2شوت را طالب ریکانی زد که نفتی‌ها امید زیادی به ضربات محکم و همیشگی او بسته بودند اما در این بازی راه به جایی نبرد. نفت با این 3ضربه خارج از چارچوب در مجموع به امید گل نازل 0.10رسید و در عوض به اندازه 1.26گل به تیم حریفش امید و موقعیت داد تا لیاقت پیروزی یک بر صفر را کاملا داشته باشد. تک‌گل بازی را مهدی مهدی‌پور زد که این تنها شوتش در طول بازی بود! او با دقت پاس 88.5درصد و یک پاس کلیدی نهایتا به نمره7.71 رسید تا دومین بازیکن برتر استقلال بعد از صالح حردانی لقب بگیرد. تنها نقطه تاریک این بازی برای آبی‌پوشان تعداد زیاد اخطارها در این تیم بود که با 5کارت زرد به‌کار خود پایان دادند.
در همینه زمینه :
