بوستان حصارک و ماجرای تنها زمین‌بازی بچه‌ها
بوستان حصارک (شهید حسنی‌کیا)
موقعیت: انتهای خیابان حسنی‌کیا و خیابان یاسر
خاطرات کودکی خاطرات ماندگاری است، به‌خصوص اگر خاطره تنها زمین بازی بچه‌های یک روستا باشد. جماران که به قول اهالی محلی، شکیل‌ترین روستای این محدوده است، یک بوستان معروف دارد؛ بوستان حصارک، بوستانی که سراسر برای قدیمی‌های محله خاطره است.
بوستان حصارک در خیابان شهیدحسنی‌کیا، به پارک حسنی‌کیا نیز معروف است. این خیابان یکی از خیابان‌های اصلی محله جماران است؛ خیابانی سنگفرش‌شده و زیبا که آب جوی کوچکی که در وسط آن روان است از قنات نشأت گرفته. در مسیر این خیابان بیت امام (ره)، خانه‌موزه آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، بیمارستان بقیه‌الله (عج)، مسجد جامع جماران و چنار کهنسال قدیمی قرار گرفته است. انتهای آن هم به بوستان حصارک می‌رسد. زمین بوستان در روزگار گذشته تنها زمین بازی بچه‌های جماران بود؛ زمینی خاکی که بیشتر پیرمردهای این محله آنجا پا به توپ شده‌اند. محمد تیموری یکی از همین مردانی است که خاطرات زمین بازی بوستان حصارک برایش ماندگار شده است؛ «اردشیر زاهدی، از رجال دربار، هرروز برای رفتن به محل کارش از کنار زمین بازی ما رد می‌شد. متأسفانه آن روزها دست‌درازی به زمین‌های جماران زیادشده بود، چون منطقه‌ای خوش‌نشین بود که باب طبع اعیان تهران بود برای خانه و ویلاسازی. از قضا قرار بود در زمین بازی ما هم ساخت‌وساز شود. بچه‌ها خیلی ناراحت بودند، چون این زمین بازی تنها زمین بزرگ و مسطح جماران بود که امکان بازی فوتبال را برایمان فراهم می‌کرد، به‌خاطر اینکه همه زمین‌ها و خیابان‌های محله جماران شیب‌دار بود و اگر توپ به بیرون زمین می‌رفت، باید دنبالش تا دزاشیب و فرمانیه می‌دویدیم! زمین بازی گودبرداری شد و ما مغموم‌تر از همیشه تنها نگاه می‌کردیم. آن روز اردشیر زاهدی مثل همیشه از کنار ما رد شد. چون سال‌ها در جماران زندگی کرده بود بعضی‌‌هایمان را می‌شناخت و می‌دانست فرزند چه‌کسی هستیم. ماجرا را برایش تعریف کردیم. او رفت و ما هم به مدرسه رفتیم و وقتی در مسیر برگشت از کنار زمین‌بازی‌مان رد شدیم تعجب کردیم. همه محوطه خاکبرداری‌شده پرشده بود. خوشبختانه دیگر کسی اجازه ساخت‌وساز در آنجا را پیدا نکرد و برایمان تا سال‌ها باقی ماند. الان هم همان زمین بوستان محله است.»
