خودشان تحقیر شدند

تیم ملی ایران، ژاپن را شکست داد و با فرستادن مدعی اصلی قهرمانی به خانه، گام بلندی برای رسیدن به دیدار نهایی و جام قهرمانی برداشت. پیروزی ایران مقابل سامورایی‌ها که پیش از شروع جام تقریبا شکست‌ناپذیر به‌نظر می‌رسیدند و در دیدارهای دوستانه تیم‌هایی مثل آلمان و ترکیه را گلباران می‌کردند، شوک بزرگ جام را رقم زد و باعث خوشحالی ایران و ایرانی شد. البته این تمام ماجرا نبوده و نیست؛ چراکه حالا مشخص شده دشمنان مردم ایران که مدت‌ها‌ست خودشان را به خارج از مرز‌ها رسانده‌اند و برای رسانه‌های معاند کار می‌کنند، سخت در انتظار پیروزی ژاپن و تحقیر تیم ملی کشورمان بوده‌اند. برای روشن‌شدن بیشتر موضوع شاید بهتر است به چند ساعت قبل از شروع بازی ایران و ژاپن برگردیم؛ جایی که مزدک میرزایی بدجور اوج گرفته بود و روی آنتن یکی از همین شبکه‌های معاند، از اختلافات فرهنگی و فوتبالی 2‌کشور صحبت می‌کرد. آقای گزارشگر که برنامه‌هایش در جذب مخاطب هیچ موفقیتی نداشته، پیش از شروع بازی طبق معمول تمام تلاشش را کرد تا فوتبال را به مسائل سیاسی ربط بدهد و از عقب‌ماندگی‌های فوتبال ایران در مقایسه با فوتبال ژاپن سخن بگوید. او در مقایسه ایران و ژاپن این جملات را به زبان آورد: «اگر بخواهیم 2کشور را از نظر اجتماعی و سیاسی مقایسه کنیم، به نتیجه خوبی نمی‌رسیم. یک کشور کاملا آزاد و پیشرفته که مردمی شاد دارد؛ کشوری که بعد از جنگ‌‌‌جهانی دوم توانست سر بلند کند و الگوی سایر مردم دنیا باشد، مقابل کشوری قرار می‌‌گیرد که در 4دهه گذشته دائما افول کرده و حکومتی دارد که به همه‌‌چیز فکر می‌کند، غیر از مردم خودش؛ کشوری که به قهقرا رفته و مردمش آرزو دارند به 50سال قبل برگردند. این موضوع در فوتبال ایران هم کاملا مشخص است؛ تیمی که آخرین قهرمانی‌اش را سال‌1976 به دست آورد و بعد از آن حتی یک‌بار هم به فینال جام‌ملت‌های آسیا نرسیده است. ایران در این سال‌ها به‌خاطر ضعف در مدیریت و مسائل دیگر ازجمله اولویت‌های دیگر حکومتی نتوانسته در فوتبال آسیا عنوان قهرمانی به‌دست بیاورد و حالا آرزوی ما داشتن ورزشگاه‌های کشورهای حوزه‌ خلیج‌فارس است که برای ما مثل رویا شده.»‌ طبیعتا گزارشگری که حالا کمتر کسی نامش را هم به یاد می‌آورد، یک‌نطق بلندبالا هم برای بعد از بازی آماده کرده بود چون ایران را از قبل بازنده می‌دانست، اما ملی‌پوشان فوتبال ایران با یک‌ کام‌بک جانانه نشان دادند، حرف‌های زیادی برای گفتن دارند که آنها را در زمین می‌زنند.