شاخ غول شکست

ترکیب تیم ملی ایران برای تقابل با ژاپن چند تغییر اساسی نسبت به بازی قبلی داشت. علاوه بر محمدحسین کنعانی که با سپری‌کردن محرومیتش به ترکیب اصلی برگشته بود، میلاد محمدی هم در دفاع چپ جانشین کاپیتان تیم احسان حاج‌صفی شد تا شاید با تکیه بر سرعتش بتواند از تقابل با ژاپنی‌ها سربلند خارج شود. علاوه بر اینها در خط میانی هم امید ابراهیمی و محمد محبی، 2بازیکنی که طی 2تعویض عجیب در بازی قبلی درست در لحظه پنالتی سوریه وارد زمین شده بودند، این بار از ابتدا در ترکیب اصلی قرار گرفتند تا مهدی قائدی کاملا به یک نیمکت‌نشین تبدیل شود. با این ترکیب جدید، ایران بازی را خوب آغاز کرد و تا دقایقی به‌نظر می‌رسید ایده خوبی برای خنثی‌کردن حملات خطرناک ژاپن دارد. ژاپن اگرچه بیشتر از ایران صاحب توپ بود اما تا دقیقه25 موقعیت خاصی روی دروازه ایران نداشت و در عوض این سفیدپوشان بودند که یکی دو موقعیت نسبتا خطرناک روی دروازه حریف ایجاد کردند. اما دقیقه28 خط دفاعی ایران که تا آن لحظه یک موقعیت هم به حریف نداده بود، ناگهان باز شد تا موریتا از بین مدافعان عبور کند و با نخستین شوت داخل چارچوب ژاپن، این تیم را به گل برساند. بعد از گل، روند بازی کمی تغییر کرد. آبی‌پوشان با پرس سنگین در زمین ایران در دقایق زیادی اجازه نمی‌دادند تیم ملی از زمین خودش خارج شود، اما سفیدپوشان هم هر بار از این پرس عبور کردند، نشان دادند گل‌زدن به ژاپن غیرممکن نیست. سردار آزمون یکی دو بار این دروازه را به خطر انداخت و البته سامان قدوس با یک فرار زیبا مهم‌ترین موقعیت ایران را ایجاد کرد که ضربه آخرش به‌خوبی نواخته نشد و از کنار دروازه به بیرون رفت.
نیمه‌دوم اما حکایت دیگری داشت. شاید حتی خوش‌بین‌ترین هواداران تیم ملی هم توقع تحول مثبت تا این حد و اندازه را نداشتند. تیمی که در نیمه‌اول به‌سختی می‌توانست مالکیت توپ را از ژاپن بگیرد، در نیمه‌دوم تغییر تاکتیک داد و با بازی مستقیم و توپ‌های بلند به‌خوبی حریف را تحت فشار قرار داد. هنوز 10دقیقه از این نیمه نگذشته بود که پاس عالی سردار آزمون و ضربه دقیق محمد محبی بازی را به تساوی کشاند. این گل در بهترین دقایق بازی زده شد و ایران را از لحاظ روحی هم بالا کشید تا ایده‌های عالی‌اش را برای نیمه‌دوم بهتر و دقیق‌تر در زمین پیاده کند. با این روند، ژاپنی‌ها در زمین خودشان زمینگیر شدند و در نیمه‌دوم هرگز نتوانستند از زیر فشار ایران خارج شوند. بعد از گل مساوی، سفیدپوشان ایران بارها و بارها موقعیت گلزنی ایجاد کردند و هر لحظه احتمال گل برتری می‌رفت اما این اتفاق تا دقیقه پایانی به تأخیر افتاد تا تیم ملی در دراماتیک‌ترین شکل ممکن بر حریف پیروز شود.
در دقیقه63 سردار آزمون پشت مدافعان ژاپن صاحب توپ شد و با تسلط عالی و دریبل 2مدافع ژاپن دروازه این تیم را باز کرد اما گل زیبای او با بدشانسی مطلق و با اختلافی چند سانتی‌متری آفساید گرفته شد. دقیقه67 ضربه سر محبی به تور کنار دروازه برخورد کرد. در دقیقه73 سردار آزمون یک‌بار دیگر تا آستانه گلزنی پیش رفت اما ضربه سر او با اختلافی ناچیز به خارج رفت. در دقیقه80 ضربه شجاع خلیل‌زاده در محوطه جریمه ژاپن به‌دست مدافع حریف برخورد کرد اما داور اعتقادی به پنالتی نداشت. حملات ایران در این دقایق به شکلی بود که هر لحظه احتمال فروریختن دروازه ژاپن می‌رفت. نمایش ایران در این نیمه یکی از زیباترین بازی‌هایی بود که در تمام این سال‌ها از تیم ملی دیده شده بود و ژاپن با تمامی قدرت و ادعایش در این نیمه به شکلی عجیب تحت فشار ایران قرار گرفت و قافیه را به سفیدپوشان باخت. چشم‌بادامی‌ها در این نیمه به‌قدری تحت فشار بودند که از لحاظ تمرکز هم به هم ریختند و در لحظات پایانی با اشتباهی مبتدیانه یک پنالتی را به تیم اوج‌گرفته ایران اهدا کردند. شاگردان قلعه‌نویی هم با روند عالی و روحیه خوبی که در آن دقایق داشتند، از چنین فرصتی نمی‌گذشتند و علیرضا جهانبخش با قدرت و تسلط این پنالتی را تبدیل به گل برتری کرد. چند دقیقه بعد سوت پایان این بازی تاریخی به صدا در آمد و بالاخره ایران توانست طلسم ژاپن را در جام‌ملت‌ها بعد از سال‌ها بشکند. ایران در جام‌ملت‌ها هرگز موفق به گلزنی مقابل ژاپن نشده بود اما این‌بار هم گل زد و هم پیروز شد. ضمن اینکه فضای تاریک اطراف تیم ملی که بعد از نمایش ضعیف مقابل سوریه ایجاد شده بود، با این نمایش عالی برطرف شد و تیم ملی به‌نوعی از خودش اعاده حیثیت کرد.