جشن بزرگ سینمای ایران

پوران درخشنده


۱) جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در واقع جشن سینمای ایران است که هر سال برگزار می‌شود. در این جشنواره ما تولیدات یکساله سینمای ایران را مرور می‌کنیم؛ اینکه چه اتفاقاتی در یک سال اخیر افتاده و چه فیلم‌هایی تولید شده است. در این جشنواره می‌توانیم ارزیابی کنیم که چقدر فیلم‌ها به موضوعات خانوادگی- اجتماعی پرداخته‌اند و تا چه اندازه موضوع جوانان در فیلم‌ها دیده می‌شود. در گذشته که همه فیلم‌ها ملزم به حضور در جشنواره بودند فیلم فجر، آیینه تمام‌نمای سینمای ایران بود. آن زمان می‌شد همه فیلم‌های سال آینده اکران را در جشنواره دید. سال‌هاست که جشنواره با حضور بخشی از تولیدات سینمایی برگزار می‌شود و ما فقط با بخشی از تولیدات سالانه سینما در جشنواره مواجه می‌شویم. با این همه باز هم با دیدن فیلم‌های جشنواره تا حدودی می‌توان متوجه شد که سینمای ایران چه مسیرهایی را طی کرده و به چه مضامینی روی خوش نشان داده است.
۲) جشنواره فیلم فجر همیشه برایم جایگاه خاصی داشته و دارد. برایم مهم است، چرا که من با جشنواره فیلم فجر وارد سینما شدم. یاد و خاطره جشنواره‌های باشکوهی که در دهه 60 برگزار شد، همچنان در یادها مانده است. جشنواره ششم و خاطره درخشش فیلم «پرنده کوچک خوشبختی» یکی از نقاط عطف حضور من در این رخداد مهم و تأثیر‌گذار است. خاطره نخستین نمایش فیلم در بهمن۱۳۶۶ و استقبال گرم و پرشور مردم، منتقدان و جوایزی که «پرنده کوچک خوشبختی» از فجر برد، فراموش‌نشدنی است.
۳) 25 سال بعد با «هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند» برایم نقطه عطفی دیگر در جشنواره فیلم فجر رقم خورد. در بهمن۹۱ و جشنواره
سی‌و یکم فجر، باز هم ارتباطی درخشان با مخاطبان جشنواره را تجربه کردم. می‌توانم بگویم دلچسب‌ترین جایزه برایم سیمرغ بلورین فیلم برگزیده تماشاگران است و من این جایزه را برای «هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند» دریافت کردم. وقتی جایزه جشنواره به این فیلم رسید، احساس خوبی داشتم. هر وقت فیلم را می‌بینم حس عجیبی به من دست می‌دهد. باید همیشه این احساس را داشته باشیم که وقتی از عمق جان به چیزی باور داریم، می‌توانیم به آن برسیم و در راهش قدم برداریم. همه این تلاش‌ها به‌خاطر باوری است که وجود دارد. در سینمای ایران هم باید باور داشته باشیم. باید از عمق جان قدم برداریم. اگر باور داشته باشیم حتما در سینمای ایران اتفاقات خوبی خواهد افتاد.