شکست ملی عربستان

از یک سال پیش که کریستیانو رونالدو در پنجره زمستانی نقل‌وانتقالات به النصر پیوست، به‌تدریج موج بزرگی از حضور ستارگان گران‌قیمت دنیای فوتبال در این کشور شکل گرفت؛ موجی که در تابستان امسال با پیوستن ستارگانی همچون نیمار جونیور و کریم بنزما به اوج خودش رسید و هیاهوی تبلیغاتی بسیار زیادی هم به‌پا کرد. از همان روز اول بسیاری بر این باور بودند که رویکرد عربستان در سرمایه‌گذاری چندمیلیارد‌دلاری‌اش و کشاندن این نام‌های بزرگ به صحرا، چندان فنی و فوتبالی نبوده است. آنها دنبال بازسازی برند خود بودند و آنچه در اولویت آخر قرار می‌گرفت، ورزش بود با این حال در حوزه فنی هم کم‌کم مشکلاتی به‌وجود آمد.
اگر از مصدومیت سنگین نیمار بگذریم که به هر حال یک اتفاق طبیعی بود و این بازیکن 90میلیون یورویی را فقط با یک گل‌زده از فهرست الهلال خارج کرد، کلافگی برخی ستارگان دیگر از حضور در عربستان قابل اغماض نیست. به‌طور کلی اخبار و گزارش‌های زیادی پیرامون سررفتن حوصله این گروه از بازیکنان و پشیمانی آنها بابت جدایی از فوتبال اروپا منتشر می‌شود. اوج این داستان شاید مربوط به کریم بنزما باشد؛ بازیکنی که سر ناسازگاری با الاتحاد گذاشته و رسما تبدیل به استخوان لای زخم شده است. نمایش‌های ضعیف ستاره فرانسوی باعث شد هواداران در اتفاقی باورنکردنی او را «هو» کنند. تأخیر کریم در بازگشت به تمرینات الاتحاد نیز برخورد منفی باشگاه و محرومیت او از اردوی خارجی را به‌دنبال آورد. باز هم این همه داستان نیست و یک آفت بزرگ دیگر این قبیل هزینه‌کردها نیز حالا مشخص شده است؛ جایی که از ابتدا هم گفته می‌شد سپردن بی‌محابای میدان در مسابقات باشگاهی به ستارگان بین‌المللی، موجب بیرون ماندن استعدادهای بومی و جوان عربستان خواهد شد و تضعیف تیم ملی این کشور را به‌دنبال می‌آورد. شاید عربستانی‌ها برای فائق آمدن بر همین ضعف بود که طی اتفاقی جنون‌آمیز سالانه 40میلیون یورو هزینه کردند و روبرتو مانچینی را به‌عنوان سرمربی تیم ملی خود برگزیدند اما گویا این ترفند هم به جایی نرسیده است، چرا که عربستان در نخستین مرحله حذفی جام‌ملت‌های آسیا با شکست مقابل کره‌جنوبی از دور مسابقات کنار رفت. شاید لحظه‌ای که مانچینی تصمیم گرفت حتی پیش از زده‌شدن پنالتی آخر کره نیمکت سعودی‌ها را ترک کند، نمادی کامل از وضعیت فوتبال ملی عربستان بود؛ ناامیدی مطلق.