الله‌الله‌الله‌الله
زمستان 1357بود. مردم با شور و شعور انقلابی مبارزه می‌کردند. در یکی از همان شب‌های سرد، چند جوان انقلابی در زیرزمین استودیو صبا اثری ساختند که هنوز هم تازه است و شنونده را با سرعت نور به روزهای خون و قیام می‌برد. 45سال از خلق سرود ماندگار «ایران، ایران، ایران، رگبار مسلسل‌ها» می‌گذرد اما این اثر شنیدنی نه‌تنها برای جوانان دهه50بلکه حتی برای جوان‌های دهه‌های شصت، هفتاد، هشتاد و نودی هم یکی از نمادهای انقلاب است. راز ماندگاری سرود «الله‌الله» را باید در ترکیب هنر یکی از استادان موسیقی و شور انقلابی جوان خوش‌صدایی که هنرش را وقف مردم کرده بود جست‌وجو کرد. تا پیش از ساخت این سرود کسی صدای رضا رویگری، جوان خوش‌قریحه و هنرمندی را که از محله تجریش تهران سودای بازیگری در سرداشت نشنیده بود. آنطور که خود رویگری گفته است تازگی صدای او برای مخاطب در همه‌گیرشدن این سرود بی‌تأثیر نبود. اما ماجرای ساخت این اثر در استودیو صبا، آن هم در بحبوحه پیروزی انقلاب و شب‌های حکومت نظامی، شنیدنی است. آن روزها رضا رویگری مشغول تمرین نمایش «سهراب و عصر سنجاقک» بود که فریدون خشنود، آهنگساز سرود الله‌الله، برای خواندن این سرود با او تماس گرفت. خشنود پیش‌تر صدای رویگری را شنیده بود و می‌دانست که حرفه این جوان خوانندگی نیست. اما انگار او از این راز خبر داشت که اگر مردم صدایی ناآشنا و از جنس خودشان را آن هم از جوانی که به شور انقلابی‌اش در محله شهرت دارد بشنوند، این سرود را از آن خودشان می‌دانند. رویگری و خشنود برای ضبط آهنگ به استودیو صبا رفتند. زنجیر، طبل و سنج را در گونی ریختند و پنهان از چشم مأموران به استودیو بردند. آن شب‌ها حکومت نظامی بود و ضبط آهنگ باید مخفیانه انجام می‌شد. اگرچه از ساعت 8شب حکومت نظامی برقرار می‌شد، اما آنها در زیرزمین استودیو صبا و در پس فریادهای‌الله‌اکبری که از پشت‌بام خانه‌ها به آسمان بلند بود، مشغول ساخت این اثر ماندگار شدند. سرود الله‌الله پس از پیروزی انقلاب نخستین سرود انقلابی بود که از صدا و سیمای جمهوری اسلامی پخش شد.
الله‌الله‌الله‌الله الله‌الله
لا اله الا‌الله لا اله الا‌الله
ایران ایران ایران ایران رگبار مسلسل‌ها
ایران ایران ایران مشته شده بر ایوان
الله‌الله‌الله‌الله الله‌الله
لا اله الا‌الله لا اله الا‌الله
ایران ایران ایران خون و مرگ و عصیان
خون و مرگ و عصیان...
