خون برای پلاک نو

فاطمه عسگری؛ روزنامه‌نگار

مرغ و خروس قربونی! نوشته‌ای روی یک بنر زردرنگ که توجه خودروهای عبوری را در حاشیه اتوبان به ‌خود جلب می‌کند. همسایگی این تابلو با مرکز تعویض پلاک خودرو هم خودش حکایت جالبی دارد. به قول صاحب بساط، اینجا محل بیمه شدن خودروهای نو و پلاک‌های تروتازه‌ای است که از مرکز تعویض پلاک خارج می‌شوند. عمو حسین این حرف را می‌زند و صدای خنده‌اش بلند می‌شود. ما با خون‌مالی کردن پلاک و چرخ‌های خودرو آن ‌را در برابر هر حادثه و چشم بدخواهی بیمه می‌کنیم. بعد درحالی‌که دست‌های یخ‌زده از سوز سرمای زمستانی را به هم می‌مالد از قیمت مرغ و خروس‌های قربونی‌اش برایمان می‌گوید:
«مرغ و خروس‌ها دانه‌ای 160هزار تومان است. یک روز ممکن است 3تا 4تا قربانی کنم یک روز هم ممکن است هیچ فروشی نداشته باشم.» با اینکه آفتاب سروصورت چروکیده‌اش را حسابی سیاه کرده است، اما لحظه‌ای لبخند از لبش محو نمی‌شود و می‌گوید خودم ماشین ندارم، اما باور کنید آنقدر که از ماشین خریدن مردم خوشحال می‌شوم به ماشین خریدن خودم فکر نمی‌کنم: «سنت قربانی کردن از قدیم‌الایام بوده و هست؛ هر چند این روزها جوان‌ترها خیلی بهایی به این سنت‌های قدیمی نمی‌دهند، اما بزرگ‌ترها اینگونه نیستند. به‌خاطر همین بیشتر مشتری‌های ما هم که جوان‌ها هستند اعتراف می‌کنند به سفارش پدر و مادرشان باید حتما برای ماشین نو قربانی کنند. عمو حسین از آن آدم‌هایی است که همیشه دعا می‌کند مردم ماشین بخرند با اینکه خودش ماشین ندارد و مجبور است هر روز بساط مرغ و خروسی‌اش را روی ترک موتور زهوار دررفته‌اش جابه‌جا کند: «‌نان ما هم در ماشین خریدن و پایبند بودن آن به سنت‌های قدیمی است.»