خانه و خشت

انتهای سرازیری جاده خاکی به گود بزرگی (اراضی یکی از کوره‌های آجرپزی) رسیدیم که اطرافش اتاقک‌های استیجاری 8تا 12متری فرسوده جای دارند؛ اتاقک‌هایی که روزگاری استراحتگاه‌ِ کارگرانِ آجرپزخانه‌ها بوده‌اند و حالا هم با اینکه جان و نایی به پِی و تیرک‌هایشان نمانده، شده‌اند خانه برای خانوارهایی پرجمعیت، تنگدست و بیشتر اتباع. هیچ‌یک از اتاقک‌های فرسوده یا همان خانه‌ها، دَر ندارند و مستأجرانشان، ورودی‌ها را با تکه‌پتوهای مندرس یا ایرانیت‌های پلاستیکی شکسته، پوشانده‌اند؛ دَرهایی اینچنین برای ایجاد امنیت و حفاظت از گرما و سرما!