نتیجه واقعی بود

تیم ملی ایران دومین بازی خود را در رقابت‌های جام ملت‌های آسیا با برتری یک بر صفر مقابل هنگ‌کنگ به پایان رساند اما نمایش سفیدپوشان ایران در این مسابقه انتقادات زیادی را برانگیخت. صحبت‌های ردوبدل شده در نشست مطبوعاتی بعد از بازی و تیتر روزنامه‌ها در فردای مسابقه همگی از نارضایتی اهالی فوتبال حکایت داشتند و نمایش شاگردان قلعه‌نویی در این مسابقه همه را نسبت به آینده تیم ملی در این رقابت‌ها نگران کرد. اما امیر قلعه‌نویی روایت دیگری از این مسابقه داشت و معتقد بود تیم ملی در این میدان موقعیت‌های زیادی ایجاد کرده و اگر این موقعیت‌ها تبدیل به گل می‌شد نتیجه واقعی بازی 4 بر یک یا 5 بر یک به سود ایران بود. برای کنکاش در این زمینه و بررسی ادعای طرفین، رجوع به آمارها و آنالیزهای این مسابقه می‌تواند تا حدود زیادی روشنگر بخش‌های تاریک این جدال 90دقیقه‌ای باشد. اگرچه آمارهای یک مسابقه گویای تمامی آنچه در میدان گذشته نیستند ولی تا حدود زیادی می‌توانند میزان برتری و موفقیت تیم‌ها در آیتم‌های مختلف را مشخص کنند. چنان که خود امیر قلعه‌نویی هم در صحبت‌هایش به این نکته اشاره کرد و گفت: «اگر آمارهای بازی بیرون بیاید مشخص می‌شود که اختلاف 2تیم خیلی فاحش بوده و اگر موقعیت‌ها تبدیل به گل می‌شد نتیجه بازی حتی از نتیجه 4 بر صفر در تهران هم سنگین‌تر بود.»

   فاصله 2تیم؛ کمتر از یک گل
برای بررسی آمارهای این مسابقه به سایت متریکا رجوع کرده‌ایم. طبیعتا آنچه با چشم غیرمسلح هم در مسابقه دیده می‌شد مالکیت توپ بالای ایران و تعداد پاس‌های بیشتر از سوی سفیدپوشان بود. اما شاید نخستین و مهم‌ترین نکته‌ای که باید به آن پرداخت، امید گلی است که 2تیم در این میدان خلق کرده‌اند. متریکا نشان می‌دهد امید گل هنگ‌کنگ در این بازی 0.46 بوده است؛ یعنی قرمزپوشان برای رسیدن به یک گل باید تقریبا 2برابر این مقدار موقعیت ایجاد می‌کردند. اگرچه همین عدد هم به‌لطف اشتباهات فردی مدافعان ایران به‌دست آمد و بیشتر موقعیت‌های گلزنی هنگ‌کنگی‌ها توسط بازیکنان حریف خلق می‌شد. در مقابل، امید گلی که ایران در این میدان خلق کرد 1.17 بود که فاصله زیادی با ادعای امیر قلعه‌نویی دارد. در واقع ملی‌پوشان ایران در این میدان تقریبا به همان اندازه‌ای که موقعیت خلق کرده بودند، گل زدند و فاصله گل و امید گل آنها فقط 0.17 بود. البته این غیرممکن نیست که تیمی 3-2گل بیشتر از امید گل خلق‌شده‌اش بزند و در فوتبال زیاد رخ داده است که تیمی بیشتر از استحقاقش به گل برسد. بنابراین ممکن بود ایران هم در این مسابقه با همین نمایش و همین مقدار امید گل، به 4 یا 5گل برسد. اما اینکه سرمربی تیم ادعا کند استحقاق زدن این تعداد گل را داشته قطعا ادعای نادرستی است.

   شوت‌های زیاد، موقعیت‌های کم
مالکیت توپ در بازی ایران و هنگ‌کنگ 68 بر 32 به سود تیم ملی ایران ثبت شده است. ایرانی‌ها 563پاس ردوبدل کردند و تعداد پاس‌های هنگ‌کنگ از 232فراتر نرفت. همچنین تیم‌ملی ایران در تعداد شوت 14 بر 8 و در تعداد شوت‌های داخل چارچوب 4 بر 2 برتری داشت اما امید گل پایین تیم ملی نشان می‌دهد اغلب این شوت‌ها در موقعیت‌های نه‌چندان‌خطرناک زده شده است. تفاوت 2تیم در دقت پاس‌هایشان هم نکته جالبی است که فاصله‌ای بیشتر از تمامی آیتم‌ها را به رخ می‌کشد. دقت پاس ایرانی‌ها 80.3درصد و دقت پاس حریف 52.2درصد بوده است. مشکل ایران در این مسابقه این بود که بخش زیادی از پاس‌هایش در زمین خودی ردوبدل می‌شد و تعداد زیادی از آن 19.7درصد پاس اشتباه هم در زمین خودی صادر شد که خطراتی را روی دروازه ایران به همراه داشت.

   نفر به نفر؛ نمرات حرف می‌زنند
علاوه بر آمارهای تیمی، نمرات فردی بازیکنان ایران هم نشان‌دهنده نمایش ضعیف آنها حتی در مقایسه با بازی‌های قبلی همین تیم بود. تیمی که در بازی با فلسطین تمامی بازیکنانش نمره بالاتر از 7گرفتند در مصاف با هنگ‌کنگ 4نمره ضعیف زیر 7داشت و نمره بهترین بازیکنش هم از 7.85 تجاوز نکرد. این در حالی بود که بهترین بازیکن ایران در بازی با فلسطین یعنی سامان قدوس نمره8.13 را کسب کرده بود. در برابر فلسطین 5 بازیکن برتر ایران سامان قدوس(8.13)، علیرضا جهانبخش(7.87)، شجاع خلیل‌زاده(7.77)، کریم انصاری‌فر(7.47) و احسان حاج‌صفی(7.45) بودند. از این جمع 3بازیکن در بازی بعدی از ترکیب خارج شدند که خروج شجاع خلیل‌زاده اجباری و خروج انصاری‌فر و حاج‌صفی با تصمیم سرمربی اتفاق افتاد. در مقابل هنگ‌کنگ برترین بازیکنان ایران به‌ترتیب رامین رضاییان(7.85)، میلاد محمدی(7.63) و مهدی قائدی(7.60) بودند. ضعیف‌ترین نمایش در مصاف با هنگ‌کنگ هم متعلق به شهریار مغانلو(6.68)، علیرضا جهانبخش(6.71) و روزبه چشمی(6.75) بوده است.