بانوی راهدار ایران

کار راهداری آن هم در زمستان و در مسیرهای کوهستانی آنقدر سخت است که کسی گمان نمی‌کند یک زن با تمام ظرافت‌هایی که دارد بتواند از عهده انجام این کار برآید، اما مهناز بهرامی که عنوان تنها زن راهدار کشور را دارد با وجود همه سختی‌ها و مشقت‌هایی که هست عاشقانه در محورهای برف گیر و کوهستانی استان لرستان مشغول انجام این کار است. کافی ‌است باد به گوشش برساند که در زمستان مسیری بسته است یا خانواده‌ای در میان برف گرفتار شده‌اند یا امکان انتقال بیماری به مراکز درمانی به‌خاطر مسدود بودن جاده‌های زمستانی وجود ندارد، آن وقت است که حتی اگر در میان یک مهمانی بزرگ باشد یا در حال استراحت در منزل، شال و کلاه می‌کند و دل به جاده می‌زند برای کمک به مردم: «من زن روزهای سخت هستم.» جمله‌اش را با خنده‌ای قطع می‌کند و ادامه می‌دهد: «من در حالی امروز پشت این خودروهای سنگین می‌نشینم که به‌خاطر زندگی در روستا و اشتغال خانواده‌ام به‌کار کشاورزی هیچ‌کدام از اعضای خانواده‌ام اصلا گواهینامه نداشتند، اما من عاشق رانندگی بودم. نخستین تجربه‌هایم را با تراکتور داشتم؛ بعد همین که به سن قانونی رسیدم، سریعا نسبت به اخذ گواهینامه اقدام کردم و با همان پیکانی که به سختی خریدم نخستین تاکسی تلفنی زنان را در استان لرستان راه‌اندازی کردم، اما این هم قانعم نکرد. دوست داشتم پشت ماشین‌های بزرگ‌تر بنشینم؛ به‌خاطر همین بعد از چند سال برای خرید کامیون اقدام کردم و بعد از خرید ماشین آرزوهایم دل به جاده زدم.» او حالا چندسالی است که با وجود همه مخالفت‌ها و سنگ‌اندازی‌های اولیه به‌عنوان تنها راهدار زن کشور در محورهای پرتردد استان لرستان مشغول به‌کار است؛ درست است سختی کار در راهداری را منکر نمی‌شود و معتقد است مسئولیت کار در این بخش بسیار سنگین و حساس است، اما می‌گوید شیرینی کار زمانی است که موفق می‌شود حجم انبوهی از برف را از دل کوه‌ها جمع‌آوری کند تا مادر بارداری به سلامت به مرکز درمانی برسد یا راننده‌ها با خیال آسوده‌تر از گذرهای سخت عبور کنند.