یلدا، صبر و امید
علی مهدیان؛ استاد حوزه و دانشگاه
رسومات ما پر از استعاره اند. یعنی پر از «معنا» هستند. ذهن انسان ایرانی از ظواهر رسومات عبور میکند به آن معانی. توجه به این معانی در جان انسان اثر میگذارد و جامعه میسازد، فرهنگ میسازد. اینگونه است که انسان دیگر و جامعه دیگری هر سال متولد میشود.
یلدا توجه میدهد به یک «شب طولانی»، معنی اش چیست؟ توجه به زمانه «غلبه تاریکی»، چگونه در این دوران باید زندگی کرد؟ باید به هم وصل شویم. با هم جمع شویم. جمعی پر از «امید» و «معنویت» و «حکمت».
آری راه مبارزه با دنیای پر از ظلم، همین است وحدت ایمانی و توحیدی. «انما المومنون اخوه» مومنان یک خانوادهاند خانواده ایمانی بزرگ. حالا بیا نگاه کنیم به «انار» که سیمای جذاب یک جمع منسجم است با اینکه هر دانه به تنهایی زیبا است اما جمع آنها نیز زیباتر است خیلی زیبا. هر فرد با آن توجه ایمانی اش زیبا است ولی جامعه ایمانی سیمایی به مراتب جذابتر است. این راه مبارزه است. مبارزه در دوران غلبه سیاهی اینگونه است.
یلدا توجه میدهد به پایان شبهای بلند و آغاز روزهای بلند، پس پر است از «صبر» پر است از «امید». آن مبارزه لبالب از صبر و امید است. «آجیل مشکل گشا» را ببین. چرا صفت «مشکلگشا»، چون توجه کنی به آنکس بازکننده سختیها و نمایشگر شیرینیها است. او «فتاح» است یعنی گره گشا.
یلدا توجه میدهد به حافظ؟ چرا حافظ؟ چون گفت هر چه دارم همه از دولت قران دارم. چون جهان بینی عرفانی و توحیدی دارد. چون سخنش مملو از شاخه نبات عشق و احساس است. عشقی توحیدی، عشقی الهی، عشقی قرآنی، محتوای سخن ما است.
یلدا حول بزرگان شکل میگیرد. آنها که اهل علمند و عمل. اهل حکمتند و اهل پختگی. اهل عزمند و اهل جزم. جمع که بی محور نمیشود.
آری انسان ایرانی با این سبک از زندگی پر معنا قد میکشد و رشد میکند.
اینگونه است که از عمق جانش، عاشق معشوق پر جلوه غزه شده. غزه پر از جلالت است و جمال. آری او همان شهری است که درگیر است با ظلمت فراگیر تمدنی دنیا طلب و خودخواه. غزه مظهر این جمع ایمانی و قرآنی است که حول خدا، سفره پهن کرده و زندگی میکند.
غزه را دوست داریم چون مظهر صبر است و امید. مظهر قدرت چیرگی بر شب است.
دشمن آخرین تلاشهایش را میکند ولی اندیشه مقاومت در حال فراگیری است و هویت پنهانی غرب مثل روز در حال برملا شدن. غزه را به شب یلدا چه کار؟ غزه اسم رمز پایان گام به گام تاریخ غلبه ظلمت است.