موعد روشنایی

نـیاکان ما، در اعـصار دور، چقدر چشم‌انتظار روز و روشنایی بوده‌اند که بلندترین شب سال را موعد جشن و پایکوبی برگزیده‌اند؟ کمی کنایه‌آمیز است که در پایان کوتاه‌ترین روز سال، برآمدن بیشتر خورشید و نور را در بلندترین شب سال جشن بگیریم، اما چشم‌انتظاران نور حتما دلیلی داشته‌اند که درست همین شب را انتخاب کرده‌اند. شاید آنها بیشتر به فـکر بدرقه تاریکی بوده‌اند تا خوش‌استقبالی از نور. تصویر انسان‌هایی که چند ‌ماه زیر برف و سرما و دور از میوه‌ها و محصولات تازه، در پستوهای خانه چپیده‌اند که سرانجام نور برسد برای ما این روزها دور از ذهن است، اما سرزندگی نور  کام ما را هم به همان اندازه نیاکان دل‌خسته از تاریکی، شیرین می‌کند. چله بر ما مبارک! همانطور که برای پدران و مادران‌مان همایون و شیرین بوده است.