زیارت امامزاده‌ها و اهل قبور
در شمیران به رسم دیگر نقاط ایران، حافظ‌خوانی، خواندن اشعار حماسی فردوسی و قصه‌‌گویی در شب‌زنده‌داری شب یلدا مرسوم بود. آنها هم در این شب از درگذشتگان خانواده یاد می‌کردند و به‌طور معمول پایان مراسم هم با دعا کردن برای شادی اموات همراه بود. اما اقلیم خاص شمیران و وجود امامزاده‌های بسیار در آبادی‌های این گستره وسیع، گاهی زیارت اهل قبور در شب یلدا یا روز منتهی به آن را به یکی از آداب نانوشته این مراسم تبدیل می‌کرد.
اعرابی در این‌باره توضیح می‌دهد: «آستان مقدس 17امامزاده در شمیران مرکزی و در سراسر شمیران بزرگ حدود 50امامزاده وجود دارد. امامزاده‌ها یکی از ارکان و هسته‌های اصلی آبادی‌های شمیران بودند و حتی برخی از آبادی‌ها حول بارگاه امامزادگان توسعه یافتند. این مکان‌های مقدس محل گردهمایی اهالی شمیران در مناسبت‌های مختلف بود و نیز روستاییان درگذشتگان خود را در محوطه امامزاده‌ها به خاک می‌سپردند؛ به همین دلیل بسیاری از آرامگاه‌های کهن شمیران در اطراف آستان مقدس امامزادگان قرار دارد. اگرچه رسم فاتحه‌خوانی برای اهل قبور از آداب و رسوم همیشگی شب چله نبود، اما به‌دلیل نزدیکی خانه‌ها به امامزادگان، شب‌های یلدایی که با آخر هفته و شب‌های جمعه همزمان می‌شد، برخی از شمیرانی‌ها تنها به فاتحه‌خوانی سر سفره یلدا بسنده نمی‌کردند و یلدا را با یاد درگذشتگان آبادی پیوند می‌زدند.»
