4شوت 400 بیانیه

بهروز رسایلی

تمام شد؛ همانطور که انتظار داشتیم و حتی کمی بدتر از آن. راستش این است که ما فکر می‌کردیم دربی102 تهران بدون گل مساوی خواهد شد و بعد از بازی هرکدام از طرفین، نتیجه و اتفاقات مسابقه را به سود خودشان تفسیر خواهند کرد. اتفاق نهایی اما زشت‌تر از اینها بود. از راه رسیدن گل تماشایی پرسپولیس روی اشتباه مدافع و دروازه‌بان استقلال و بعد داستان مراجعه‌های پیاپی به کمک‌داور ویدئویی و گرفته‌شدن یک پنالتی برای استقلال، باعث شد فضای پس از مسابقه از هر زمان دیگری سنگین‌تر و آزاردهنده‌تر باشد. شکایت‌پشت‌شکایت، دعواپشت‌دعوا و بیانیه‌پشت‌بیانیه. غایب بزرگ دربی102، خود «فوتبال» بود و این خسران بزرگی است که کمتر کسی به آن توجه می‌کند.

قحطی هیجان
آمار و ارقام پس از مسابقه، همه‌‌چیز را در مورد سطح کیفی دربی تهران نشان می‌دهد؛ جایی که سهم هر یک از 2تیم فقط 2ضربه داخل چارچوب بود و این یعنی کلا 4موقعیت درست و حسابی گل به‌وجود آمد که تازه یکی از آنها هم از روی نقطه پنالتی بود. بدون این اعداد هم به‌آسانی می‌شد روی سطح پایین مسابقه صحه گذاشت؛ جایی که محال است هواداران 2تیم بعدها موقعیت خطرناکی از این مسابقه را به یاد بیاورند و بابت گل‌نشدن آن افسوس بخورند. استقلال جواد نکونام با پیروی از الگوی ابدی این مربی یعنی کارلوس کی‌روش فقط برای کسب نتیجه مساوی بدون گل در زمین آرایش شده بود و هر بیننده آماتوری به‌آسانی متوجه این موضوع می‌شد. تعداد پاس‌های استقلال در این بازی به عدد 300 هم نرسید. در نقطه مقابل فوتبال پرسپولیس هم خلاصه می‌شد در پاس‌های عرضی و رو به عقب بی‌پایان که اغلب در زمین خودی بین بازیکنان این تیم رد و بدل می‌شد. مشکلات آنها در این مدت بارها گفته شده است؛ اینکه در ایجاد موقعیت دچار اشکال هستند، تنوع تاکتیکی ندارند و در غیاب مدافعان کناری رونده و مهاجمان خلاق و پرتحرک، خیلی سخت می‌توانند دروازه رقبا را تهدید کنند. نتیجه فنی چنین تقابلی، اکران فوتبال کسالت‌باری بود که شما اگر وسط کار تماشای آن را رها می‌کردید، سراغ کارهای دیگرتان می‌رفتید و بعد پای تلویزیون برمی‌گشتید، عملا هیچ‌چیز را از دست نمی‌دادید. شاید اگر ضربه خوب عالیشاه نبود و معادلات بازی را به هم نمی‌ریخت، دقایق پایانی مسابقه هم دقیقا در همین حال و هوا پشت‌سر گذاشته می‌شد.

وفور خشم
هرقدر بازی از نظر فوتبالی افتضاح بود، در عوض از حیث حواشی جزو پرتنش‌ترین مسابقات جهان به‌شمار می‌آمد؛ مخصوصا آنچه در پایان دیدار دیده شد، یک فاجعه تمام‌عیار بود. حملات بی‌پایان طرفین به هم با کلیدواژه VAR اتمسفر غیرقابل تحملی ساخت که هر مخاطبی را به ستوه می‌آورد. به جرأت می‌توان گفت بسیاری از هواداران مصاحبه کامل بازیکنان، مربیان و کادرهای اجرایی 2تیم را نخواندند، چرا که فقط مرور تیترها کافی بود تا چندش‌شان شود. این از آن شکایت کرد، آن یکی گفت طرف مقابل به کسب امتیازات مفت عادت کرده و جواب شنید که برای شما کار را با VAR درآوردند و... آدم هاج‌وواج می‌ماند که این همه قیل‌وقال چه تناسبی با سطح فنی دربی تهران داشت و اگر قرار است تیم‌های ما بعد از چنین مسابقه‌ای اینطور به سر و کله هم بزنند، الهلال و النصر پس از دربی ریاض با آن همه گل و ستاره و موقعیت خطرناک باید چه کنند؟ این، مسابقه‌ای بود که سایه‌اش از قامت واقعی‌اش به‌مراتب بلندتر بود؛ مشتی از خروار فوتبال ایران که در آن حاشیه نسبت به متن رجحان دارد و این عمیقا مایه تأسف است.

همه‌‌چیز، پنالتی است
استقلالی‌ها دوبرابر پرسپولیس خطا کردند (12-6) اما درنهایت روی یکی از همان 6خطای پرسپولیس بازی را به تساوی کشاندند

 بهترین بازیکن دیدار استقلال و پرسپولیس، گوین یامگا بود. البته در مسابقه‌ای که هیچ‌یک از 2 تیم کار فنی آنچنانی انجام ندادند و کسی درخشش ویژه‌ای نداشت، گل کردن همان ضربه پنالتی کمک زیادی به یامگا کرد تا در سایت متریکا به‌عنوان برترین بازیکن انتخاب شود. استقلال در این بازی 6شوت زد و سهم یامگا همان یک شوتی بود که روی ضربه پنالتی زده شد. او که حالا به یک پنالتی‌زن کاملا مطمئن و صددرصدی برای استقلال تبدیل شده ضربه‌اش را خلاف جهت حرکت بیرانوند زد و تبدیل به گل کرد. یامگا علاوه بر این گل، 2عملکرد دفاعی و یک پاس کلیدی هم داشت و در مجموع نمره7.69را از متریکا دریافت کرد.
اگر برترین بازیکن میدان گلزن استقلالی‌ها بود، دومین بازیکن برتر میدان هم بازیکنی بود که گل پرسپولیس را زد. به هر حال این بازی جز 2گلی که در آن ردوبدل شد، اتفاق دیگری نداشت! امید عالیشاه که دقیقه71به زمین رفت و دقیقه77گل اول بازی را زد در طول 20دقیقه‌ای که در میدان بود 2شوت زد که یکی از آنها داخل چارچوب بود و همان یکی هم تبدیل به گل شد. او و علی نعمتی تنها بازیکنان پرسپولیس بودند که ضربه داخل چارچوب داشتند و ضربه عالیشاه برخلاف نعمتی تبدیل به گل شد. این گل، تعداد گل‌های عالیشاه در دربی تهران را به 3رساند و او حالا در بین بازیکنان فعلی تیمش رکورددار گلزنی در دربی‌هاست.
آمارهای تیمی این مسابقه، گویای برتری پرسپولیس در تمام آیتم‌هاست اما این برتری هرگز منجر به ایجاد موقعیت‌های بیشتر و تسلط روی حریف نبوده است. درواقع سرخپوشان فقط در تملک توپ و تعداد پاس و شوت و... اعداد بالاتری را آفریدند اما این اعداد کمکی به آنها نمی‌کرد و تک‌گل پرسپولیس هم روی موقعیتی به ثمر رسید که خود استقلالی‌ها نصیب عالیشاه کردند. پرسپولیس در 61.9درصد زمان بازی صاحب توپ بود و این آمار با مالکیت توپ سرخپوشان در تقابل با تیم‌های پایین جدولی لیگ برابری می‌کرد. استقلال که فقط 38درصد مالکیت داشت و فقط 284پاس در این مسابقه داد همان قدر به چارچوب دروازه حریف دسترسی پیدا کرد که پرسپولیس با 484پاسش به هدف رسید. تعداد شوت‌های 2تیم در این میدان 9بر 6به سود پرسپولیس بود اما آمار شوت‌های داخل چارچوب 2- 2مساوی و آمار گل‌ها هم یک - یک مساوی شد. استقلال در این مسابقه امید گل 0.86را خلق کرد و پرسپولیس هم به امید گل 0.44رسید. با توجه به اینکه پنالتی استقلالی‌ها امید گل 0.74داشت درواقع امید گل 2تیم در جریان مسابقه 0.44به 0.12به سود پرسپولیس بوده است. یعنی امید گل پنالتی 0.74و کل امید گل خلق‌شده در بقیه بازی 0.56بوده است. همچنین، یکی از آمارهای جالب این مسابقه تعداد خطاهاست که آبی‌ها دوبرابر قرمزپوشان مرتکب خطا شده‌اند؛ 6خطا از پرسپولیس و 12خطا از استقلال.