نكته بازی

اینقدر تفاوت هم دیگر خوب نیست
یکی از تحت‌فشارترین سرمربیان لیگ، مهدی رحمتی بوده است؛ مردی که ابتدای فصل از آلومینیوم راهی نساجی شد و نصف تیم اراکی را هم با خودش به مازندران برد. نتایج رحمتی در نساجی از همان ابتدا محل مناقشه بود. تیم قائمشهری در لیگ قهرمانان هم نماینده ایران بود و این موضوع در تشدید فشارها تأثیر داشت، چرا که نساجی آنجا هم خوب نتیجه نگرفت و به حذف زودهنگام دچار شد. در چنین حال و هوایی، مهدی رحمتی که هفته گذشته می‌دانست تیمش مقابل رقیب قعر جدولی مثل استقلال خوزستان کار چندان سختی ندارد، ادعا کرد از این هفته نساجی متفاوتی خواهیم دید. آنها آن بازی را با یک گل بردند و بلافاصله 2بر یک به شمس‌آذر قزوین باختند. آقا این همه تفاوت هم خوب نیست واقعا. ما ظرفیتش را نداریم!

ناراحت هستید؟ واقعا؟
پربیننده‌ترین تصاویر بعد از پایان دربی102 پایتخت مربوط به شادی گسترده بازیکنان و مربیان استقلال پس از کسب نتیجه مساوی بود و از قضا پرتکرارترین ادعاها بعد از این مسابقه از جانب خود آنها بود که: «ما واقعا از نتیجه مساوی ناراحت و ناراضی هستیم.» برادران عزیز، باور کنید مردم چشم دارند، می‌بینند و فرق بین شادی و ناراحتی را متوجه می‌شوند. وضع طوری است که مهدی هاشمی‌نسب دستیار جنجالی جواد نکونام بر اثر شادی بعد از گل یامگا با آرمین سهرابیان سربه‌سر شده و صدمه دیده اما با همان سر خونی تأکید می‌کند بازیکنان استقلال از نتیجه ناراحت بودند! طبیعتا فرار از شکست در دقیقه90 دربی خوشحالی دارد و این چیز بدی نیست؛ زشت این است که شما این شادی را «ناراحتی» معرفی کنی!

دیگر می‌خواستید چه بگویید؟
هرقدر خود دربی تهران تدافعی و محتاطانه بود، مربیان و بازیکنان 2تیم بعد از پایان مسابقه با جسارت و بی‌پروایی تمام به هم یورش بردند و مرزهای خشونت کلامی را جابه‌جا کردند. استقلالی‌ها که این بازی را به لطف VAR با تساوی به پایان رسانده بودند، بعد از پایان مسابقه به حریف سنتی کنایه زدند که دوران کسب امتیازات مفت به پایان رسیده است. این سرمشق تمامی مصاحبه‌های استقلالی‌ها بود که خشم طرف مقابل را برانگیخت و باعث شد به‌طور مشخص جلال حسینی بگوید: «اگر کمیته انضباطی به مصاحبه استقلالی‌ها ورود نکند به بدترین شکل ممکن جواب خواهیم داد.» خب برادر دیگر می‌خواستید چه بگویید که نگفتید؟ شما هم پابه‌پا پیش رفتید، بیانیه دادید و 40فقره شکایت مطرح کردید. هنوز چیزی برای گفتن باقی مانده؟!