آبی و قرمز، خوب‌ها و بدها!

پیدا کردن چهره‌های آماده حتی به تعداد انگشتان یک دست در دربی تهران، عملا محال به‌نظر می‌رسد چراکه این بازی از نظر فنی، مسابقه چندان جالبی نبود و به لحاظ فوتبالی و تاکتیکی، درس‌های بزرگی نداشت. چهره‌های ویژه این مسابقه نیز بازیکنانی بودند که خواسته یا ناخواسته، در متن اتفاق‌های مهم قرار گرفتند. بازیکنانی که یا قدم مثبتی در زمین برای تیم‌شان برداشتند و یا عامل درخشش حریف‌شان در استادیوم آزادی بودند.

آرمین سهرابیان
در غیاب محمدحسین مرادمند و ایمان سلیمی، آرمین سهرابیان تنها مدافع تخصصی استقلال در این بازی بزرگ به‌شمار می‌رفت. بازیکنی که در کنار روزبه و صالح حردانی، در ترکیب خط دفاعی تیم نکو قرار گرفت. آرمین در نیمه‌اول تحت فشار نبود و اشتباهی هم نداشت اما در نیمه‌دوم وقتی فشار پرس تیم یحیی کمی بالاتر رفت، آرمین با یک پاس رو به عقب بسیار محکم، گلر تیمش را با دردسر روبه‌رو کرد. سیدحسین که نمی‌توانست توپ را با دست بردارد، آن را با سر دور کرد و بلافاصله نخستین گل قرمزها به ثمر رسید. همین اشتباه موجب شد آرمین حتی تا پایان بازی در زمین دوام نیاورد. او مرتکب مهم‌ترین اشتباه فردی شهرآورد شماره102تهران شد.

آرش رضاوند
لایه اول پرس استقلال، همیشه با حضور آرش رضاوند ساخته می‌شود. بازیکنی که به اندازه مهره‌های هجومی تیم در اطراف محوطه جریمه حریف حضور دارد. او در صحنه رقم خوردن پنالتی، درون محوطه جریمه حریف به زمین افتاد و ظاهرا این زمین‌خوردن آنقدر متقاعدکننده بود که داور تصمیم گرفت برای آبی‌های پایتخت پنالتی اعلام کند. او توانست نقش مهمی در بازگشت تیمش به بازی ایفا کند و تیم نکو را در این بازی از شکست دور نگه دارد.

کوین یامگا
دقیق و متمرکز. او مثل همیشه پشت نقطه پنالتی بی‌نقص نشان داد. قطعا پنالتی‌زدن به بیرو کار ساده‌ای نیست اما یامگا چنان راحت این کار را در جو سنگین آزادی انجام داد که انگار اراده‌ای از جنس آهن دارد. یامگا بهترین پنالتی‌زن این روزهای فوتبال ایران است. بازیکنی که هر وقت پشت ضربه پنالتی قرار می‌گیرد، مهارنشدنی نشان می‌دهد. کوین ثابت کرد که هر پنالتی برای تیم نکو، تفاوتی با یک‌گل مسلم ندارد. برای همین بود که آبی‌‎ها پس از تصاحب پنالتی، حتی برای لحظه‌ای شک نداشتند که توپ‌شان به تور دروازه حریف خواهد رسید.

امید عالیشاه
برای سومین‌بار در شهرآورد گل زد و برای سومین‌بار می‌توانست زننده گل برتری باشد. با این حال در نهایت پرسپولیس گل مساوی را از حریف دریافت کرد تا دور افتخار امید، بی‌نتیجه بماند. او یکی از ستاره‌های پرسپولیس پس از ورود به بازی بود. امید حتی لحظاتی بعد از زدن گل اول، می‌توانست گل دوم را هم بزند و کار را تمام کند اما ضربه او با اختلاف کم از کنار تیر دروازه بیرون رفت. جالب اینکه عالیشاه هر وقت در دربی گل زده، پیراهنش را هم درآورده و از داور کارت گرفته است. او بعد از گلزنی در نخستین دربی، با کارت زرد دوم از زمین مسابقه اخراج شده بود.

علی نعمتی
بازیکنی که می‌داند مسابقه VAR دارد، نباید به‌سادگی درون محوطه جریمه با بازیکنان حریف برخورد داشته باشد. رد پای علی نعمتی در هر دو صحنه مشکوک به پنالتی برای استقلال دیده می‌شود و در نهایت تکل نه‌چندان حرفه‌ای او، قرمزها را به دردسر انداخت و حریف را صاحب ضربه پنالتی کرد. نعمتی در دقایق پایانی بازی نشان داد که اصلا یک مدافع کناری مطمئن برای تیمش نیست.

نبیل باهویی
این بازی نشان داد که چرا یحیی در دقایق پایانی دیدار با الدحیل، نبیل باهویی را به زمین نفرستاد. او در دقایقی که در زمین حضور داشت، عملا هیچ کار مثبتی انجام نداد و تقریبا پرسپولیس را 10نفره کرد! شاید اگر زمان به عقب برمی‌گشت، یحیی باز هم تصمیمی شبیه بازی با تیم قطری می‌گرفت و نبیل را به زمین نمی‌فرستاد. شاید سرمربی تیم دیگر به این زودی‌ها به این مهاجم سوئدی اطمینان نکند.

مکث
فرار از اخراج!
در جدالی که فرارهای عمقی زیادی نداشت، بزرگ‌ترین فرار بازی، گریختن امید حامدی‌فر از دریافت کارت قرمز بود. او که به ساده‌ترین شکل ممکن از داور مسابقه اخطار دریافت کرده بود، در نیمه دوم بازی تکل خشنی روی پای شهاب زاهدی زد. این صحنه برخلاف انتظار به VAR نرفت و داور تصمیم به بازبینی آن نگرفت. بسیاری از کارشناسان داوری اعتقاد داشتند که بنیادی‌فر باید در این صحنه به امید کارت قرمز نشان می‌داد. این تکل حداقل می‌توانست اخطار دوم را برای این بازیکن رقم بزند اما حتی در چنین شرایطی، نکونام تصمیم به تعویض حامد‌ی‌فر نگرفت. او در جریان بازی ماند و در این مسابقه دوام آورد. حامدی‌فر در این جدال، مهره بسیار مهمی برای استقلال بود. جواد هم در بسیاری از کلوزآپ‌ها در حال صحبت با این بازیکن برای تنظیم جریان بازی دیده می‌شد.