جست‌وجوی حیات فرازمینی

محققان از روش‌های جدیدی برای تقویت جست‌وجوی حیات فرازمینی استفاده می‌کنند. به‌گزارش سان، استادیار فیزیک در دانشگاه استکهلم، در مورد اجسام پرنده ناشناس صحبت کرده است. برای چندین دهه، جست‌وجوی حیات فرازمینی هم دانشمندان و هم عموم مردم را مجذوب خود کرده است. این امر سال‌ها تحقیق و همچنین موجبات ایجاد بسیاری از سازمان‌های جدید ازجمله یک گروه جدید شکار بشقاب‌پرنده را که توسط ناسا اداره می‌شود، فراهم آورده است.
ویلاروئل در مقاله‌اش می‌نویسد: «من به جست‌وجوی آسمان برای اجسام بیگانه و فیزیکی علاقه‌مند هستم که ممکن است روزی به ما بگویند که آیا ما در کهکشان تنها هستیم یا خیر. این را درنظر بگیرید که در کهکشان راه شیری خودمان، 40میلیارد سیاره به اندازه زمین وجود دارد که بالقوه قابل سکونت هستند.»
او این سؤال را مطرح می‌کند که اگر بشر می‌تواند به ستاره دیگری کاوشگر بفرستد، چرا یک تمدن فرازمینی نمی‌تواند کاوشگری را به منظومه شمسی ما بفرستد؟ برای پاسخ به این سؤال، ویلاروئل روش‌هایی را ارائه می‌کند که دانشمندان می‌توانند تجزیه و تحلیل کنند که آیا کاوشگرهای فرازمینی در نزدیکی زمین وجود دارند یا خیر. او می‌نویسد: تجزیه و تحلیل مواد به‌دست آمده از بشقاب‌پرنده‌های احتمالی سقوط‌کرده می‌تواند شواهد انکارناپذیری به‌دست دهد. او می‌گوید در پروژه‌هایی که مدیریت می‌کند، تیمش با جست‌وجوی فلاش‌های نوری کوتاه در آسمان شب، به‌دنبال اشیای مصنوعی غیرانسانی می‌گردد. این محقق توضیح می‌دهد که فلاش‌های کوتاه معمولا زمانی اتفاق می‌افتند که یک سطح صاف و بازتابنده نور خورشید را منعکس می‌کند، اما این فلاش‌ها همچنین می‌توانند از یک شیء مصنوعی که نور داخلی خود را ساطع می‌کند، ایجاد شود.
ویلاروئل گفت: «صفحات عکاسی تاریخی که قبل از پرتاب اسپوتنیک یک در سال1957 گرفته شده است، حضور 9منبع نوری (گذرا) را نشان داده ‌که در یک تصویر کوچک ظاهر و در عرض یک ساعت ناپدید می‌شوند و توضیحات نجومی را به چالش می‌کشند.»