مأموریت سخت کاوه

8ماه مانده به بازی‌های المپیک، علیرضا دبیر رئیس فدراسیون کشتی تصمیم گرفت محسن کاوه را جایگزین پژمان درستکار کند. درستکار 40روز قبل از مسابقات جهانی 2021 نروژ هدایت تیم ملی را برعهده گرفت و در رقابت‌های جهانی 2022 و 2023 سرمربیگری آزادکاران را برعهده داشت. حالا محسن کاوه که سال‌های سال در کشتی حضور داشته و مربیگری در مقاطع مختلف سنی را در کارنامه خود دارد، جای درستکار را گرفته است. کاوه پیش از این سرمربی تیم ملی جوانان بود که توانست 4سال پیاپی این تیم را قهرمان جهان کند. انتخاب کاوه را می‌توان اینطور توجیه کرد که او بیشترین شناخت را از شرایط ملی‌پوشان دارد و البته کار سختی که در پیش دارد بدون شناخت از داشته‌های کشتی ایران امکان‌پذیر نیست. در حال حاضر آزادکاران 3سهمیه المپیک را کسب کرده‌اند و برای کسب 3سهمیه دیگر باید در مسابقات گزینشی قرقیزستان تلاش کنند. 57، 74 و 97 کیلوگرم اوزانی هستند که باید سهمیه المپیک پاریس را کسب کنند. حداقل روی کاغذ می‌توان گفت کسب سهمیه در 74 و 97 کیلوگرم دور از دسترس نیست ولی 57کیلوگرم وزنی است که کسب سهمیه المپیک در آن بعید به‌نظر می‌رسد. با این شرایط محسن کاوه باید کارش را به چندین بخش تقسیم کند؛ کسب سهمیه، آماده‌سازی ملی‌پوشان احتمالی در بازی‌های المپیک و حضور قدرتمند در قهرمانی آسیا که هرکدام پروسه‌ای جداگانه دارد. ماموریت سخت کاوه از حالا مشخص است و باید 8ماه دیگر راجع به عملکرد او قضاوت کرد چون پیشداوری در شرایط کنونی دشوار است. تیم ایران در اوزان المپیکی با خلأهای اساسی روبه‌روست و بعید به‌نظر می‎‌رسد این خلأها خیلی زود پر شود. در تمام اوزان جز 125کیلوگرم، ملی‌پوشان احتمالی ایران در المپیک حریفانی دارند که بارها در مقابل آنها شکست خورده‌اند. در 125کیلوگرم هم اگر گیبسون آمریکایی هوس کند دوباره در دنیای کشتی حاضر شود، طلای المپیک امیرحسین زارع هم به خطر می‌افتد. واقعیت کشتی ایران در حال حاضر نداشتن طلای قطعی در المپیک است که باید دید کاوه چطور می‌خواهد شرایط را به‌نفع گوش‌شکسته‌های ایران تغییر دهد.