یک جمله جادویی؛ همین و تمام!

سید محمد موسوی، کارآفرین محصولات بهداشتی و حامی معلولان، هنوز 2سال بیشتر نداشت که به‌دلیل تب و تشنج، پاهایش از توان افتاد و ویلچرنشین شد، اما کلام و رفتار مادرش که با پارچه‌های ساتن موجود در خانه، شنلی دوخت و لباسی شبیه لباس اشراف تن سیدمحمد کرد و او را روی صندلی در کوچه نشاند و گفت: «سهم تو دویدن و راه‌رفتن نیست، سهم تو فرمان‌دادن به بچه‌هاست. تو به آنها بگو چگونه بازی کنند.» همه‌چیز را تغییر داد. همین نگرش بود که اکنون از او کارآفرینی ساخته که در کارخانه تولید محصولات بهداشتی فیروز بیش از هزار و 200پرسنل زیرنظر او کار می‌کنند؛ مجموعه‌ای که نزدیک به 92درصد آنها مانند سیدمحمد، معلولند. این کارخانه بهداشتی با هدف تولید محصولات بهداشتی مادران و کودکان در شرایطی در سال ۱۳۵۳ تاسیس شد که نیمی از سهام آن متعلق به یکی از برندهای آمریکایی بود. این کارخانه در سال ۱۳۷۹ توسط بنیاد مستضعفان به مزایده گذاشته شد و مالکیت آن به سیدمحمد موسوی، معلول کارآفرین، رسید. او اعتقاد دارد این کارخانه سودمحور نیست، برکت‌محور است. سیدمحمد موسوی می‌گوید: «ما در این شرکت، انسانی فکر می‌کنیم و تعصب ملی داریم و مطابق با شرایط اجتماع خودمان کار و تولید می‌کنیم. بنابراین، شرایط جامعه ما اجازه نمی‌دهد تا از معلولان استفاده نکنیم، چون می‌خواهیم آنها بیکار نمانند، چرا که بیکاری باعث هزار درد است. اکنون این کارخانه بهداشتی متعلق به موسوی نیست، این کارخانه یک برند ملی است.» در ایامی که پیداکردن شغل دغدغه و مشکل اصلی بیشتر خانواده‌ها و جوانانی است که از تحصیلات عالیه و سلامت جسمانی برخوردارند، شنیدن این جمله که بیش از ۹۰ درصد پرسنل یک واحد تولیدی معلول هستند و در اوج مشکلات اقتصادی و تحریم‌ها، این واحد تولیدی نیرو جذب می‌کند، خوشایند است.