خیانت؟ باز شروع شد

 بسیار روشن است که تیم ملی ایران مقابل ازبکستان فوتبال خوبی بازی نکرد و در نیمه‌دوم کاملا تحت‌تأثیر حریف بود. این موضوع را خود امیر قلعه‌نویی در نشست خبری گفت و رامین رضاییان هم به آن اعتراف کرد. وضع طوری است که حتی علیرضا بیرانوند، دروازه‌بان تیم ملی در بازگشت به ایران در این مورد گفته: «خدا را شکر مقابل ازبکستان اتفاق بدتری رخ نداد.» در چنین فضایی اما حمید مطهری، دستیار فرهیخته امیر قلعه‌نویی نوعی گارد منفی گرفته و گفته: «من همیشه صحبت کرده‌ام وگفته‌ام که انتقاد سازنده را روی چشم‌مان می‌گذاریم، چون باعث پیشرفت می‌شود اما خودتان هم حس می‌کنید که برخی صحبت‌ها تخریبی و خیانت به تیم ملی است.» خب این یعنی چه واقعا؟ کدام حرف جنبه خیانت داشته است؟ چطور وقتی قرقیزستان و افغانستان و اردن را می‌برید و جام‌های نه‌چندان پرارزش می‌گیرید، انتظار دارید همه به شما تبریک بگویند و خودتان هم از شکسته شدن طلسم سال‌ها ناکامی سخن به میان می‌آورید اما حالا که کام‌بک خورده‌اید و اینقدر بد بازی کرده‌اید، حاضر نیستید عیب و ایرادات‌تان را بشنوید؟ خاطرمان هست همین آقای مطهری زمانی انتقادات فنی طرح‌شده از پرسپولیس را هم به بچه‌های نوجوان ربط می‌دادند اما از قضا دیدیم که تغییرات کادرفنی در سطح دستیاران، موجب پیشرفت پرسپولیس و بازگشت این تیم به مدار قهرمانی‌ها شد.