حیف جلال!

بهروز رسایلی

پرسپولیس این هفته‌ها دچار مشکلات زیادی شده است؛ این تیم خوب بازی نمی‌کند و خوب هم نتیجه نمی‌گیرد. حتما بخش مهمی از این داستان جنبه‌های «فنی» دارد که باید در جای خودش مورد بررسی قرار بگیرد؛ از مصدومیت و غیبت چند بازیکن کلیدی گرفته تا استراتژی‌های بحث‌برانگیز کادر فنی. با وجود این، یک مشکل دیگر هم در جمع سرخپوشان به وضوح حس می‌شود و آن کاهش چشمگیر انگیزه بازیکنان است. اصلا انگار تیم عطش لازم را برای موفقیت ندارد و این موضوع به روشنی قابل درک است.

   تئاتر شکم‌سیرها
با وجود همه ادعاهای یحیی گل‌محمدی در مورد ضعف باشگاه در فصل نقل‌ و انتقالات، قطعا باید گفت پرسپولیس از تیمی مثل استقلال کم‌مهره‌تر نیست. با این حال یکی از چیزهایی که تفاوت نتایج 2 باشگاه را تا این مقطع از فصل رقم زده، جنگندگی و انگیزه بالاتر آبی‌ها بوده است. آنها در این سالیان از رقیب سنتی عقب افتاده‌‎اند و چپ و راست هم از بازیکنان و مربیان پرسپولیس طعنه می‌شنوند. در نتیجه با همه وجود در حال تلاش هستند تا جبران مافات کنند. استقلال شاید خارق‌العاده بازی نکند، شاید آمار درخشانی در بحث مالکیت توپ و موقعیت‌سازی نداشته باشد، شاید بهترین نفرات لیگ در این تیم توپ نزنند اما با 110 درصد توانش رو به جلو حرکت می‌کند و این چیزی نیست که شما در پرسپولیس ببینید. قرمزها مقابل ملوان طوری به میدان رفتند که اصلا انگار در لیگ برتر بازی نمی‌کنند. آنها همین رویه را جلوی نفت آبادان هم داشتند و زمانی که از حریف پایین جدولی و 10نفره خود با یک گل جلو افتادند، حس کردند ماموریت‌شان تمام‌ شده است. در بازی با سپاهان هم می‌شد این موضوع را دید. اگرچه تیم حریف پرمهره‌ترین تیم لیگ است اما پرسپولیس هم هرگز به اندازه وزنش تقلا نکرد و گویا پذیرفته بود که با شکست در این مسابقه هم اتفاق چندان بدی نخواهد افتاد. بی‌پرده باید گفت تا وقتی این طرز تفکر و روحیه در تیم اصلاح نشود، گره کار باز نخواهد شد.

   از حسینی بیشتر استفاده کنید
این روزها خیلی‌ها به جای خالی کریم باقری اشاره می‌کنند که قطعا باعث ایجاد مشکلاتی شده است. با این حال اشکال این است که از موجودی فعلی هم استفاده درستی نمی‌شود. چهره‌ای مثل جلال حسینی در حالی از ابتدای فصل گذشته به عضویت کادر فنی پرسپولیس درآمد که به‌نظر می‌رسد استفاده از او بیشتر جنبه تشریفاتی دارد. حسینی روی نیمکت نمی‌نشیند، در کنفرانس‌های خبری حاضر نمی‌شود و بعید است در تمرینات هم آنقدرها نقش مؤثری داشته باشد. حتی همین اواخر زمانی که بین سرخابی‌ها تنش به‌وجود آمد، مهدی هاشمی‌نسب به صراحت گفت: «شاید سرمربی پرسپولیس دوست ندارد جلال روی نیمکت این تیم بنشیند.» به هر حال در جریان کم و کیف موضوع نیستیم و قضاوتی هم نداریم اما با شناختی که همه از روحیه جنگنده و جاه‌طلبی حسینی دارند، شاید استفاده پررنگ‌تر از او باعث تهییج بازیکنان شود. جلال در دوران بازی‌اش، همیشه تشنه کسب افتخارات بیشتر بود و بعد از هر مسابقه و هر موفقیت، بلافاصله می‌گفت هدفش کسب دستاورد بعدی است. این روحیه امروز در پرسپولیس کمرنگ شده و شاید اگر به حسینی میدان بدهند، او بتواند کرختی حاکم بر فضای بازیکنان را از بین ببرد. از جلال نترسید. او لیاقت ایفای نقش پررنگ‌تری دارد.

چه‌کسی درویش را جریمه می‌کند؟
در حاشیه اخبار ضد و نقیض پیرامون کسر قرارداد پرسپولیسی‌ها پس از شکست پرسپولیس مقابل سپاهان، خبری در مورد اینکه هیأت ‌مدیره باشگاه پرسپولیس تمامی بازیکنان و اعضای کادر فنی سرخپوشان را به کسر 10درصد از رقم قرارداد محکوم کرده است، منتشر شد. این خبر دیروز به‌صورت رسمی اعلام شد ولی قبل از رسمی شدن خبر خیلی از رسانه‌ها روی آن گزارش و تحلیل نوشتند، از جمله یکی از آنها مدعی شد شرط بخشودگی این جرایم، برتری پرسپولیس در بازی با النصر عربستان است! با تایید خبر جریمه 10درصدی یکی از سؤالاتی که به‌وجود می‌آید این است که خود رضا درویش به‌عنوان مدیر عامل باشگاه چطور باید تنبیه شود؟ حتما گروهی از بازیکنان و کادر فنی مرتکب اشتباهاتی شده‌اند اما آیا درویش بی‌خطا کار کرده است؟ اصلا به فرض که همه گلایه‌های یحیی گل‌محمدی در مورد ضعف مدیریت در نقل ‌و انتقالات اشتباه باشد. به داستان تخم‌مرغ و سیب‌زمینی هم کاری نداریم؛ فقط همین یک فقره خرید نبیل باهویی برخلاف نظر کادر فنی و با این کیفیت نازل کافی است تا هر مدیری نمره مردودی بگیرد. شما که بازیکنان را جریمه می‌کنید، آیا حاضرید بابت این اتفاق هم یک ‌ماه از حقوق و مزایای خودتان بگذرید؟