خبر روز
خروش زاینده‌رود در نصف جهان
زاینده‌رود اصفهان به جریان آبی که از زیر پل‌های تاریخی عبور می‌کند، معنا می‌یابد؛ رودخانه خروشانی که مردم را زیر پل خواجو به وجد می‌آورد تا زیر آواز بزنند. آوازخوانی زیر پل خواجو یکی از سنت‌های مردم اصفهان محسوب می‌شود. البته در دهه‌های اخیر به‌دلیل برداشت‌های غیرقانونی در بالادست زاینده‌رود، گاه و بی‌گاه و به‌ویژه در فصول گرم سال کمتر فرصت آوازخوانی در زیرپل خواجو دست می‌دهد چراکه دیگر خبری از رودخانه خروشان نیست و خشکی زاینده‌رود ملال‌آور می‌شود و به تلخکامی مردمان این کلانشهر می‌انجامد.
چشم‌انداز زاینده‌رود بدون آب با پل‌های تاریخی که هر چه از عمر این معماری‌ها می‌گذرد، پابرجا و استوارند، دلگیر است. برای همین، وقتی که در پاییز و زمستان سد زاینده‌رود باز می‌شود، جریان آب با خود زندگی می‌آورد؛ به نصف جهان، شهری که مردمان را در جای‌جای جهان متحیر می‌کند، درست مانند این روزهای اصفهان که رودخانه خروشان زاینده رود در هوایی که هنوز سرمای پاییزی را ندارد، نفس مردم را تازه می‌کند.
حالا عادت شده که زاینده‌رود همچون گذشته همیشه پرآب نباشد و این خشکسالی غریب در نصف جهان، گریبان زاینده‌رود و حدود 200هزار هکتار اراضی کشاورزی را که سیراب می‌کند، گرفته است. زاینده‌رود 400کیلومتری حالا به یک رودخانه با جریان دوره‌ای تبدیل شده که تماشای هر روزه جریان آب این رودخانه به حسرت بدل شده و چشم‌انتظار روزهای خروشان زاینده‌رود هستند، مثل حالا که مردم نصف جهان به وجد می‌آیند و آنها را به بستر این رودخانه یا زیر پل خواجو می‌کشاند.
رودخانه‌ای که برای کشت غله کشاورزان شرق و غرب اصفهان جاری می‌شود و مبنای توزیع و تقسیم آب در سال زراعی ۱۴۰3- ۱۴۰2 راکمیته حقابه‌ها مشخص می‌کند؛
چرا که سد زاینده‌رود نیاز به ذخیره‌سازی آب دارد و همانطور که وزارت نیرو اعلام کرده، ذخیره سد زاینده‌رود ۴۰۱ میلیون مترمکعب است.
