سپری به نام سعید

 در روزهایی که والیبال باید درگیر انتخابات فدراسیون باشد، روی انتخاب سرمربی تیم ملی تمرکز کرده است و هر روز نام یک مربی بزرگ یا ستاره روی نیمکت تیم ملی ایران می‌نشیند. آخرین نفری که دیروز به‌عنوان سرمربی معرفی شد، سعید معروف بود؛ پاسور سابق تیم ملی که هنوز نامش روی والیبال سنگینی می‌کند. معروف که تا فصل پیش در سوپرلیگ ترکیه بازی می‌کرد و هنوز هیچ تجربه‌ای در مربیگری ندارد، یکی از 6گزینه نهایی فدراسیون برای سرمربیگری تیم است. دیروز بعضی از سایت‌های خبری با قطعیت از نهایی‌شدن مذاکرات فدراسیون با او خبر دادند و هر چند فدراسیون این خبر را تکذیب کرده و مدعی شده است که مذاکره با همه 6گزینه همچنان ادامه دارد، ولی به‌نظر می‌رسد معروف در روزهای آینده به‌عنوان سرمربی جدید معرفی می‌شود. در بحث انتخاب سرمربی تیم ملی چند مورد قابل بحث است.
   چرا محمدرضا داورزنی اصرار دارد در روزهای پایانی ریاست 4ساله‌اش سرمربی تیم ملی را انتخاب کند؟ چرا فدراسیون این کار را به روزهای بعد از انتخابات موکول نمی‌کند؟ داورزنی در یکی دو دهه اخیر به‌عنوان مدیر کارآمد والیبال معرفی شده است؛ مدیری که در زمان او تیم ملی سهمیه حضور در لیگ ملت‌ها را گرفت، راهی بازی‌های المپیک شد، قدرت اول آسیا لقب گرفت و از همه مهم‌تر اینکه در بین مردم جایگاه ویژه‌ای پیدا کرد. اما اگر داورزنی در انتخابات پیش‌رو به‌دلیل بازنشستگی اجازه رقابت پیدا نکند یا از دیگر رقبا شکست بخورد، به‌عنوان مدیر شکست‌خورده والیبال را ترک می‌کند. تیم ملی جایگاهش را در ‌آسیا از دست داده است، با المپیک 100امتیاز فاصله دارد، پروژه سرمربی ایرانی تیم ملی جواب نداده و مردم از والیبال و مدیریتش دلخور هستند. این چیزی نبود که داورزنی برای والیبال تصور می‌کرد. او در این چند‌ماه نقاب بر چهره شکست‌خورده‌اش زده است؛ نقاب مردی که هنوز امیدوار است و می‌تواند ناجی باشد. انتخاب سرمربی نامی می‌تواند تا حدودی روح آزرده مدیر موفق را التیام بخشد و این شاید بیش از اینکه نیاز والیبال باشد، نیاز داورزنی است.
در حال‌حاضر کسی از انتخابات حرفی نمی‌زند و کمتر کسی می‌داند پس‌پرده چه اتفاقاتی در حال رخ‌دادن است. اگر طی روزهای‌ آینده وزارت ورزش و سازمان‌های مرتبط اجازه ورود داورزنی به انتخابات را صادر کنند، او باید دلایلی داشته باشد که اعضای مجمع را برای ادامه ریاستش مجاب کند و چه چیزی بهتر از انتخاب یک جایگزین مطمئن برای مربی شکست‌خورده سابق تیم ملی؟ داورزنی با این کار هم به اشتباهی که در انتخاب بهروز عطایی داشته است، اعتراف می‌کند و هم بقیه را به آینده والیبال مطمئن.
   چرا سعید معروف؟ سایت فدراسیون دیروز در خبری که قطعی‌شدن سرمربیگری سعید معروف را تکذیب می‌کرد، اعلام کرد که مذاکره با 6گزینه نهایی جان لورنزو بلنجینی، روبرتو پیازا، ولادمیر آلکنو و ویتال هاینن، مربیان خارجی و سعید معروف و پیمان اکبری، مربیان داخلی ادامه دارد اما گفته می‌شود فدراسیون 2گزینه بیشتر ندارد؛ بلنجینی ایتالیایی و معروف. بلنجینی در حال‌حاضر سرمربی باشگاه لوبه است و طبق قانون فدراسیون این کشور یک مربی نمی‌تواند همزمان در لیگ و تیم ملی کار کند. فدراسیون ایران اگر بلنجینی را می‌خواهد باید 100هزار یورو به‌عنوان غرامت بپردازد. فدراسیون به جای این هزینه میلیاردی می‌تواند تیم را به ستاره معروفی به نام معروف بسپارد و اگر تیم ملی با او به المپیک پاریس نرفت که احتمالش هم زیاد است، جوانی و بی‌تجربگی‌اش را بهانه کند و بگوید باید به او فرصت داد. تحمل معروف به هر حال برای هواداران راحت‌تر از دیگر مربیان ایرانی است.