جایی که رانش زمین پل شد

ایل راه‌های عشایری متعددی در استان چهارمحال و بختیاری وجود دارد. یکی از این ایل‌راه‌های پرخطر و صعب‌العبور، ایل راه خداآفرین در روستای گزستان است. پل خداآفرین، در حقیقت حاصل رانش کوه و ایجاد یک گذرگاه طبیعی روی رودخانه خروشان بازفت است و آب به طرز حیرت‌آوری از زیر سنگ‌های عظیم عبور می‌کند. دقیقا روی پل ایستاده بودیم. سطح پل را خاک شنی و مرغوبی پوشانده که مشخص است با سیلی عظیم از بستر رودخانه شسته شده است. عظمت این پل را تنها از ارتفاع بالا می‌شود دید. وقتی روی آن هستید متوجه زیبایی منحصر‌به‌فردش نمی‌شوید. پاهایمان از درد دیگر حرکت نمی‌کرد. 4ساعت پیاده روی آن هم از مسیری سنگلاخی و صخره‌ای خیلی خسته مان کرده بود. ساعت 11صبح بود و به محض رسیدن روی پل، کوله هایمان را درآوردیم و در سایه یک سنگ بزرگ استراحت کردیم. تنها دلخوشی مان بعد از این همه سختی، خوردن ناهاری دلچسب بود تا جانی دوباره بگیریم. مشغول پیدا کردن چوب‌های خشک شدیم تا آتشی روشن کنیم و گوشتی که از روستای کاج خریده بودیم را کباب کنیم. دزپارت یا دژپارت، جاده‌ای پلکانی است که گذشتگان با استیلا بر کوه و سنگ، آن را بنا کردند و معماری جاده‌سازی‌ را نخستین بار در سخت گذرترین تنگه‌ها و دره‌های فلات مرکزی ایران به رخ جهانیان کشیدند. این جاده که به جاده ابریشم کوچک هم معروف است، دوره‌های مختلف تاریخی را به‌خود دیده است و قدیمی‌ترین اثر نزدیک به آن محوطه باستانی، چشمه رباط است که آثاری از دوره پیش از تاریخ هم در آن یافت شده است. از روی پل تا پلکان هم پُر است از سنگ‌های بزرگی که با ریزش کوه پایین آمده‌اند. ابتدای راه باستانی، پلکانی سنگفرش و ادامه مسیر آن شگفتی حفاری روی صخره‌ای یک تکه است که از درونش پلکانی چون مجسمه‌ای زیبا بیرون آمده است که بر اثر رفت‌وآمد ایل، قسمت‌هایی از آن بسیار صیقلی شده و احتمال داشت که سُر بخوریم و باید با احتیاط فراوان بالا می‌رفتیم. در بلند‌ترین نقطه که انتهای پلکان است پل شگفت‌انگیز خداآفرین دیده می‌شد که شاید راه اصلی ابریشم را در دلش پنهان کرده باشد.