کوچه‌ بی‌بی‌گل

روزهای پایانی اسفند 1382برای خانواده «بی‌بی گل» تلخ و غم‌انگیز بود. بی‌بی گل، دختر 26ساله‌ خانواده که پر از شور زندگی بود مدتی بود با بیماری سرطان دست و پنجه نرم می‌کرد و سرانجام تن رنجور او در مقابل این بیماری تاب نیاورد و در هفته پایانی اسفند به‌سوی آسمان پرکشید.  بی‌بی‌گل  تا سال‌های پایانی حیاتش، داوطلبانه و عاشقانه با مؤسسه خیریه بهنام دهش‌پور، همکاری می‌کرد؛ مؤسسه‌ای که با کمک نیکوکاران، خدمات حمایتی را به بیماران مبتلا به سرطان و به‌ویژه کودکان ارائه می‌دهد. پس از درگذشت بی‌بی‌گل، با پیشنهاد مادرش، زنده‌یاد مینا صفوی آزاد، گروهی به نام «یاران بی‌بی‌گل» در مؤسسه خیریه بهنام دهش‌پور تشکیل شد. این گروه که یکی از زیر مجموعه‌های گروه خدمات حمایتی مؤسسه است، برای تامین هزینه آموزش به کودکان مبتلا به سرطان فعالیت می‌کند. سال 1385شهرداری منطقه یک با پیشنهاد  فرهاد آزاد، پدر بی‌بی‌گل، موافقت کرد و نام این دوشیزه نیکوکار بر کوچه محله اوین ماندگار شد. کمک‌های خیرخواهانه خانواده بی‌بی‌گل به همراه سایر خیران نیک‌اندیش به دانش‌آموزانی که مبتلا به سرطان هستند، تا پایان تحصیلات عالیه ادامه دارد.