پلتفرم‌ها بدون تولید محتوا 2برابر شده‌اند

شقایق عرفی‌نژاد؛ روزنامه‌نگار

پلتفرم‌های نمایش‌خانگی چندسالی است که راه‌اندازی شده‌اند و سریال‌ها و برنامه‌های مختلفی از طریق آنها پخش شده است. این فیلم‌ها و سریال‌ها که در فضایی متفاوت از سریال‌های تلویزیونی تولید می‌شوند، در این مدت طرفداران زیادی پیدا کرده‌اند و حتی تبدیل به رقیبی جدی برای تلویزیون شده‌اند.
اواخر دهه80 سریال‌هایی مثل «قلب‌یخی»، «قهوه‌تلخ» و «عشق‌تعطیل‌نیست» به‌صورت دی‌وی‌دی و هفتگی پخش شدند. موفقیت این سریال‌ها اگرچه بعضی از آنها در نیمه‌راه متوقف شدند، باعث شد کارگردان‌هایی که مدت‌ها برای تلویزیون کار کرده بودند، سراغ این نوع سریال‌سازی بروند. با ساخت سریال «شهرزاد» به‌کارگردانی حسن فتحی در 3فصل و موفقیت آن، این شکل سریال‌سازی وارد مرحله جدیدی شد. کم‌کم در اوایل دهه90 به جای اینکه سریال‌ها به شکل دی‌وی‌دی توزیع شوند، پلتفرم‌های اینترنتی شکل گرفت که تولیدکننده سریال و برنامه بودند و حالا مخاطبان می‌توانستند با خرید اشتراک این پلتفرم‌ها بیننده سریال‌ها و برنامه‌های مختلف باشند.
تهیه‌کنندگان بسیاری هم که پیش از این با تلویزیون همکاری می‌کردند یا حتی تهیه‌کنندگان سینما به سمت شبکه نمایش‌خانگی کوچ کردند و با همکاری این پلتفرم‌ها دست به ساخت سریال زدند. به این ترتیب اقتصاد و گردش مالی این پلتفرم‌ها توجیه‌پذیر شد و نتیجه آن تولید بسیار سریال و برنامه بود؛ سریال‌هایی که به مرور ژانرهای مختلف پیدا کردند و در کنار آن هم رئالیتی‌شوهای مختلفی مثل «مافیا» و «جوکر» و همینطور مسابقه‌های استعدادیابی مثل صدای جادویی و مسابقه‌های معمایی مثل «صداتو» تولید شدند.
این تولیدات از سوی 3پلتفرم شناخته‌شده و رسمی و زیرنظر ساترا(سازمان تنظیم مقررات رسانه‌های صوت و تصویر فراگیر) ‌پخش می‌شوند، اما در کنار این پلتفرم‌ها، سکوهایی هم هستند که باز با نظارت ساترا، فقط پخش‌کننده‌اند. این سکوها فیلم‌ها و سریال‌های خارجی را دوبله و پخش می‌کنند و وارد حوزه تولید نمی‌شوند. بعضی از آنها حتی حق اشتراک هم ندارند و می‌توان به صورت رایگان محتواهای آنها را تماشا کرد.
با وجود این به‌تازگی تعداد پلتفرم‌هایی که تولیدکننده نیستند، نزدیک به دوبرابر شده است. این پلتفرم‌ها به شکل موازی و بدون داشتن نقشه‌راه و مسیر مشخص و بدون اینکه تولیدی داشته باشند و مخاطبان زیادی آنها را دنبال کنند، زیاد می‌شوند و به‌نظر می‌رسد آنچه در این میان مهم است، نه کیفیت بلکه کمیت و تعداد و آمار سکوهایی است که زیرنظر ساترا فعالیت می‌کنند.