ماگ لو چگونه کار می‌کند؟

قطارهای مغناطیسی که به‌عنوان قطارهای شناور مغناطیسی هم شناخته می‌شوند، فناوری دیگری است که برای تامین انرژی خدمات ریلی سریع استفاده می‌شود. قطارهای Maglev از نیروی الکترومغناطیسی برای معلق‌شدن چندین اینچ روی مسیر یا راهنما استفاده می‌کنند. با حذف یک منبع کلیدی اصطکاک، یعنی چرخ‌های روی ریل، چنین قطارهایی می‌توانند به سرعت‌های بالاتری نسبت به قطارهای معمولی دست یابند، قطعات بادوام‌تری داشته و بسیار آرام و روان باشند. یک چالش در ساخت قطارهای مغناطیسی این است که آنها به زیرساخت‌های جدیدی نیاز دارند که نمی‌توانند با راه‌آهن‌های موجود ادغام شوند. علاوه بر هزینه‌های ساخت و ساز، عامل دیگری که باید در توسعه سیستم‌های ریلی مغناطیسی درنظر گرفته شود این است که آنها به استفاده از عناصر کمیاب خاکی (اسکاندیم، ایتریم و 15لانتانید) نیاز دارند که ممکن است بازیابی و پالایش آنها بسیار گران باشد. آهن‌رباهای ساخته‌شده از عناصر کمیاب، میدان مغناطیسی قوی‌تری نسبت به آهن‌رباهای فریت (ترکیبات آهن) یا آلنیکو (آلیاژهای آهن، آلومینیوم، نیکل، کبالت و مس) برای بلندکردن و هدایت واگن‌های قطار روی یک ریل مخصوص تولید می‌کنند.

پدیده قطارهای مغناطیسی یا ماگ‌لِو، دنیای راه‌آهن را به سمت و سوی جدیدی برده است. با کشف مواد سرامیکی در سال۱۹۶۸، پیشرفت عظیمی در تولید ابررساناهایی با قابلیت مقاومت در دمای بالاتر حاصل شد. اینگونه بود که حرکت به سمت تولید قطارهای مغناطیسی هم شکل گرفت.