دریغ نکنیم از خودمان تکه پاره‌های لبخند را...
حمیدرضا ابک:
فوتبال ندیده‌ها؛ بی‌اعتماد به نفس‌ها؛ نیمی از تیم‌های جام جهانی تا الان مثل ما بازی کرده‌اند. به روش ما؟ نه ما؛ به روش عالیجناب کی‌روش.حالا هی مزه بریزید که گل به‌خودی بود؛ هی هوار بزنید که نود دقیقه دفاع کردیم. یادتان نیست روزی را که یونان قهرمان اروپا شد، به ضرب یک هیچ‌های دوست نداشتنی‌اش. یادتان نیست روزی را که ویتنام، با فقر و فاقه‌اش، به خاک مالید پوزه تمام سیاستمدارانی را که در ینگه دنیا نشسته بودند و گمان می‌کردند برای جهان تصمیم می‌گیرند.می‌دانم. روزگارتان خوش نیست. حال‌تان خوب نیست. اما باور کنید‌رؤیا سقف و حد ندارد. بسیاری از شما نشسته بودید تا مراکش ویرانمان کند و بعدش بگویید «دیدید گفتم؟». مگر جز این است؟ ما صعود نمی‌کنیم؟ به جهنم. کی کرده‌ایم که این‌بار بکنیم. ما ضعیفیم؟ به درک! کی قوی بودیم در این نهصد و هزارسال که حالا. اما مگر نه اینکه به عشق همان گل به‌خودی روزهاست که سرمستیم؟ دریغ نکنیم از خودمان شادی را. دریغ نکنیم از خودمان لحظه‌های بهروزی را. دریغ نکنیم از خودمان تکه پاره‌های لبخند را که هر از گاه، به اتفاق، بر سرزمین‌مان نازل می‌شوند.این را کسی می‌گوید که مدت‌هاست شادی برایش حسرت و لبخند برایش آرزو شده است. هر اتفاقی هم که بیفتد، ما می‌توانیم که بایستیم و لبخند بزنیم. کاش باور کنید.
