بازی میلیارد نفری

رسول بهروش| بازی ایران و اسپانیا از آن فرصت‌های تاریخی، خارق‌العاده و کمیاب فوتبال و شاید حتی جامعه ما برای «دیده شدن» است؛ از آن موقعیت‌‎هایی که در نیم‌قرن گذشته به اندازه انگشتان یک دست هم برای‌مان پیش نیامده. کشور ما ایران، با وجود تمدن کهن و ارزش‌های تاریخی و فرهنگی‌اش، به هزار و یک دلیل گفتنی و ناگفتنی کمتر از آنچه حقش بوده در معرض دید منصفانه جهانیان قرار گرفته است. در این سال‌ها یا ما را ندیده‌اند، یا بد دیده‌اند. بر این اساس کلیدواژه «ایران» عمدتا در خبرهایی تکرار شده که به مسایلی همچون جنگ، تحریم، توافق هسته‌ای و ... مربوط می‌شده است. فارغ از اینکه در هر کدام از این داستان‌ها حق با چه کسی بوده، نکته کلیدی آن است که مجال دیده شدن برای ما صرفا در چنین فضاهای سنگین و خشنی فراهم شده؛ حالا بگذریم که مسایلی نظیر پروپاگاندای رسانه‌ای، ذهنیت قالبی، باورهای منفی القا شده و پیش‌داوری‌های نادرست بخشی از مردم جهان در مورد ایران هم وضع را برای‌مان بدتر کرده است. با این همه اما، الماس «فوتبال» اینجا هم شعبده‌اش را به رخ می‌کشد و باعث می‌شود صدها میلیون نفر از سراسر کره خاکی، حداقل این 90دقیقه را بدون ذهنیت مسموم و قضاوت‌های نادرست به میدانی خیره شوند که نیمی از آن در تسخیر ایران است. اگر در عالم سیاست اول نتیجه می‌گیرند و بعد عمل می‌کنند، اینجا در جهان منحصربه‌فرد فوتبال همه تیم‌ها شانس مساوی دارند که اول عمل کنند و بعد بر اساس آن نتیجه بگیرند. در این دنیای شیشه‌ای رشک‌برانگیز، حتی بالاترین قدرت‌های جهان با کوهی از ثروت و تسلیحات نظامی و امپراطوری‌های رسانه‌ای هم نمی‌توانند یک سر سوزن از واقعیت موجود در زمین را تحریف کنند. دنیا خودش این میدان را می‌بیند و نمایندگان همه کشورها این موقعیت طلایی را دارند که لیاقت‌شان را ثابت کنند و سرنوشت‌شان را به‌دست خودشان بنویسند.
البته که کل جام‌جهانی کانون توجهات است، اما حساب مسابقاتی که یک سرش تیم‌هایی همچون برزیل، آرژانتین، آلمان و اسپانیا باشد واقعا فرق می‌کند. طبیعی است که بازی ایران و مراکش را حتی خیلی از تیفوسی‌های فوتبال در دنیا هم ندیده باشند، همان‌طور که بسیاری از ایرانی‌ها هم مثلا برای تماشای مسابقه سوئد با کره‌جنوبی یا لهستان و سنگال وقت نمی‌گذارند، اما آلمان و مکزیک یا انگلستان و تونس را همه می‌بینند. با این اوصاف دیدار ما با اسپانیا هم به‌ویژه با توجه به ساعت مطلوب برگزاری‌اش و نیز نیاز حیاتی ماتادورها به کسب هر 3امتیاز، یک بازی بسیار پربیننده در سطح جهان خواهد بود؛ ویترینی که حیف است مفت از دست برود. چند شب پیش حشمت‌خان مهاجرانی و علی‌آقای پروین برای اولین‌بار روی آنتن زنده تلویزیون آمدند و 40دقیقه درمورد بازی 40سال پیش برابر هلند صحبت کردند. قطعا بازی امشب با اسپانیا هم از آن دست مسابقاتی است که تا 40سال بعد در موردش حرف زده خواهد شد، شبیه بازی 4سال قبل با آرژانتین که مردان ایرانی هنوز هم در هم‌نشینی‌های‌شان با لذت در مورد ثانیه به ثانیه آن حرف می‌زنند. خدا را شکر که ایران این بار در همان بازی اول امتیاز گرفته و گلش را هم زده تا از این نظر تحت فشار روانی نباشد؛ پس همه منتظریم در رزم تاریخ‌ساز امشب، بهترین و مردانه‌ترین نمایش ممکن را از سربازان سبک‌بارمان ببینیم. بجنگید برای صدها میلیون چشمی که مفتخرانه و لذت‌جویانه به ساق پای شما خیره خواهد شد.