از زورگیری با طناب دار تا سرقت به بهانه نصب ماهواره

تازه‌ترین مرحله از اجرای طرح رعد توسط پلیس پایتخت با دستگیری 513سارق همراه شد. در میان سارقان اعضای یک باند زورگیری حضور دارند که طعمه‌هایشان را از بین دانشجویان انتخاب می‌کردند. به گزارش همشهری، دوازدهمین مرحله از طرح رعد که توسط پلیس پایتخت به اجرا درآمد به دستگیری سارقان اختصاص داشت. سردار حسین رحیمی صبح دیروز درباره دستاوردهای این طرح گفت: این طرح در سطح کلانتری‌های سراسر پایتخت اجرا شد و در جریان آن ۵۱۳ سارق دستگیر شدند. از این تعداد حدود ۵۰ سارق در زمینه سرقت خودرو،  موتورسیکلت و دوچرخه،  ۱۸۲ سارق در زمینه سرقت از داخل خودرو و بقیه نیز در زمینه‌های زورگیری،  سرقت از منزل و... فعالیت داشتند. حدود ۳۰ نفر از سارقان زن بودند و ارزش ریالی اموال مسروقه کشف‌شده از سارقان و مالخران دستگیرشده در این طرح بیش از 3میلیارد تومان است. وی همچنین از دستگیری ۲۸۲فروشنده مواد‌مخدر در پایتخت خبر داد و گفت: در این عملیات 8باند مواد‌مخدر متلاشی شد و ۵۰۱ معتاد متجاهر نیز جمع‌آوری شدند. به گفته وی،  در این طرح ۳۱ نفر نیز که در قاچاق کالا فعالیت داشتند دستگیر و 3باند قاچاق کالا  منهدم و بیش از 3میلیارد تومان کالای قاچاق کشف شد.


سرقت از سالخورده‌ها

یکی از متهمانی که در جریان دوازدهمین طرح رعد دستگیر شده مردی 37ساله است که به بهانه نصب تجهیزات ماهواره پا در خانه زنان و مردان سالخورده می‌گذاشت و با بستن دست و پایشان و تهدید به مرگ دست به سرقت می‌زد.

از شگرد سرقت‌هایت بگو؟

تحت عنوان نصاب ماهواره وارد خانه افراد سالخورده می‌شدم، بعد دست و پای آنها را می‌بستم و گردنشان را می‌گرفتم. البته همدست هم داشتم. با تهدید هرچه پول و طلا داخل خانه بود را سرقت می‌کردیم که پول و طلاها بینمان تقسیم می‌شد.

با پول سرقتی چه کردی؟

من خیاط بودم اما ورشکسته شدم تا جایی که یک ماشین قسطی خریدم و مسافرکشی می‌کردم. همدستم هم مسافرم بود که با هم نقشه سرقت به این شگرد را کشیدیم اما در نهایت گیر افتادیم.


زورگیری با طناب دار در اتاق مرگ

دور تا دور حیاط اداره آگاهی اموالی که از متهمان کشف شده را روی میز چیده‌اند؛ از اسلحه و قمه گرفته تا مشروبات الکلی‌، عتیقه و اموال مسروقه. اما روی یکی از میزها طناب داری وجود دارد که کمی عجیب به‌نظر می‌رسد. طناب دار در مخفیگاه 2نفر از متهمان کشف شده و یکی از آنها در گفت‌وگو با همشهری از سرقت‌هایی می‌گوید که با همین طناب انجام داده‌اند.



به چه جرمی دستگیر شدی؟

زورگیری و خفت‌گیری با تهدید طناب‌دار.

از طناب دار چه استفاده‌ای می‌کردید؟

من و دوستم مدتی قبل نقشه این سرقت‌ها را کشیدیم. هردو معتاد بودیم و بیکار. این شد که به خیابان‌ها رفتیم تا طعمه‌هایمان را شناسایی کنیم. معمولا به حوالی میدان انقلاب می‌رفتیم. سوژه‌هایمان بیشتر پسرهای دانشجو بودند؛ آنهایی که از شهرستان به تهران آمده بودند و در خوابگاه می‌ماندند. خودمان را دکتر،  مهندس یا مدیرعامل معرفی می‌کردیم. در واقع جوری صحبت می‌کردیم که باور کنند کاره‌ای هستیم. بعد از ما می‌خواستند برایشان کاری دست و پا کنیم. ما هم به آنها می‌گفتیم برای صحبت به دفتر کارمان بیایند. وقتی به خانه مجردی‌مان حوالی میدان انقلاب می‌آمدند،  نقشه‌مان را عملی می‌کردیم. با تهدید اموالشان را سرقت می‌کردیم و کارتشان را می‌گرفتیم تا حسابشان را خالی کنیم. البته برخی از آنها را مجبور می‌کردیم از بستگانشان بخواهند تا پول به حسابشان بریزند. برای اینکه تهدیدهایمان را جدی بگیرند یکی از اتاق‌ها را خالی کرده و طناب داری آویزان کرده بودیم. حتی زیر آن صندلی گذاشته و اسمش را گذاشته بودیم اتاق مرگ. به آنها می‌گفتیم اگر پول در اختیارمان قرار ندهند آنها را دار زده و جسدشان را به بیابان‌های تهران می‌بریم و آتش می‌زنیم. طعمه‌هایمان اتاق مرگ را که می‌دیدند وحشت می‌کردند و هرچه می‌خواستیم در اختیارمان قرار می‌دادند.

چه زمانی رهایشان می‌کردید؟

بستگی داشت. وقتی طعمه‌مان کارتش به همراه رمزش را در اختیارمان قرار می‌داد،  دوستم به خیابان می‌رفت و حسابش را خالی می‌کرد. معمولا بیشتر از 2یا 3ساعت طول نمی‌کشید. بعد هم تهدیدشان می‌کردیم که اگر شکایت کنند همدستانمان آنها را به اتاق مرگ کشانده و دارشان می‌زنند. دروغ می‌گفتیم؛ فقط خودمان بودیم و همدستی نداشتیم.

چند نفر را به دام انداختید؟

نمی‌دانم 10نفر 11 نفر یا بیشتر. نشمرده بودیم چند نفر هستند!

چطور دستگیر شدید؟

من شنیدم که بعضی از طعمه‌ها از ما شکایت کردند و ما گیر افتادیم. شاید هم همسایه‌ها شک کرده و ما را لو داده بودند.

چقدر پول به جیب زدید؟

چه سؤال سختی، چون هرچه پول درمی‌آوردیم یکی دوروزه خرج می‌شد.

همه طعمه‌هایتان را به بهانه کار می‌بردید؟

نه، برخی را هم به بهانه اینکه به‌دنبال همخانه می‌گشتیم به آنجا می‌بردیم. در واقع می‌آمدند تا آپارتمان را ببینند و آن وقت نقشه‌مان را عملی می‌کردیم.