امید ببخشیم تا زنده بمانند

خودکشی، یکی از بزرگ‌ترین معضلات سلامت عمومی در دنیاست و پیامدهای اجتماعی، احساسی و اقتصادی عمیقی دارد. تخمین زده می‌شود که در حال حاضر هر سال حدود 700هزار مورد خودکشی در جهان انجام می‌شود. فراتر از این اعداد و ارقام، اثر عمیقی که هر خودکشی بر فرد اقدام‌کننده و اطرافیانش می‌گذارد، می‌تواند به اندازه یک عمر دوام داشته باشد. به همین‌خاطر است که نهادهای جهانی و محلی، اهمیت زیادی به این مسئله می‌دهند و 20سال است که پیشگیری از خودکشی، یک روز جهانی مشخص دارد و هر سال دهم سپتامبر که همین امروز باشد، در سراسر دنیا به این مسئله پرداخته می‌شود و راهکارهایی برای مقابله با آن مطرح می‌شود. سازمان بهداشت جهانی هم هر سال شعار مخصوصی برای این روز تعییین می‎‌کند که می‌شود گفت رویکرد جدیدی برای مقابله با آن ارائه می‌دهد. شعار 2سال گذشته و همینطور امسال، «امیدآفرینی از طریق اقدام و انجام» است که مشخصا اطرافیان آنهایی که خودکشی کرده‌اند را هدف قرار می‌دهد. سازمان بهداشت جهانی گفته این شعار یادآور این است که خودکشی جایگزین‌هایی دارد و از طریق اقداماتمان می‌‎توانیم به افراد امید بدهیم و پیشگیری از خودکشی را تقویت کنیم.
این اقدامات ما می‌تواند به افرادی که افکار خودکشی دارند این پیام را بدهد که امید همچنان وجود دارد و اینکه ما مراقب آنها هستیم و می‌خواهیم از آنها حمایت کنیم.
این رویکرد همچنین یادآور این موضوع مهم است که پیشگیری از خودکشی، یک مسئله در حوزه بهداشت عمومی است و برای اطمینان از کاهش نرخ خودکشی‌های منجر به فوت، باید اقدامات فوری در پیش گرفته شود.
امیدبخشی از طریق اقدام، کار چندان سختی نیست و همه افراد می‌توانند با در پیش گرفتن اقدامات خاصی، مراقب دیگران باشند. برخی از این اقدامات اینها هستند:
- پرورش حس ارتباط با دیگران
- احوالپرسی از دوستان و خانواده
- ساختن فضای خنده و شادی
 - احترام گذاشتن به یکدیگر به‌صورت روزانه. لازم نیست کار بزرگی باشد. چیزهای کوچک می‌توانند اثرات معناداری داشته باشند.
- خلق محیط‌های حمایت‌گرایانه و ترویج روابط سالم
و این نکات را هم باید درنظر داشت که هر کسی، در هر شرایطی، می‌تواند در معرض  افکار خودکشی قرار داشته باشد. در این روز می‌توانیم با خودمان قرار بگذاریم که تا می‌توانیم برای کمک به آنهایی که دوستشان داریم و دیگر افراد جامعه، تلاش کنیم و امیدبخش باشیم.