گاهی مهم‌تر از اینکه چه حرفی به زبان آورده می‌شود، این است که چه‌کسی آن حرف را می‌زند! وقتی پای برخی مدیران سابق سرخابی‌های پایتخت و افاضات تازه‌شان وسط باشد، چاره‌ای جز گرفتن حرف از یک گوش و خارج کردن آن از گوش دیگر وجود ندارد. اما در چنین شرایطی، برنامه‌های ورزشی تلویزیون برای این مدیران فرش قرمز پهن می‌کنند و آنها را روبه‌روی دوربین قرار می‌دهند تا شاید با یک افشاگری، برای چند ثانیه وایرال شدن را تجربه کنند. باور کنید استقبال از یک برنامه تلویزیونی در شبکه‌های اجتماعی با چنین بهانه‌ای، فاقد هر نوع ارزشی است. این چهره‌ها در دوران مدیریت‌شان چه کرده‌اند که باید چنین تریبون‌هایی در اختیارشان قرار بگیرد؟ آنها در زمان حضورشان چه گلی به سر باشگاه‌ها زدند که حالا ژست افشاگر به‌خودشان می‌گیرند؟ آنها برای چه زار می‌زنند وقتی در این گور، هیچ مرده‌ای وجود ندارد؟
دیدن دوباره حجت کریمی در قاب تلویزیون، خاطرات تلخ زیادی را برای هواداران استقلال زنده کرده است. مدیری که این روزها با اعتماد به نفس در رسانه ملی ظاهر شده، همان فردی است که ماجرای باورنکردنی بنرهای زمین تمرین استقلال را به‌وجود آورد، کسی که خودش را جان‌نثار باشگاه می‌دانست و در زمین تمرین، با اوباش دل می‌داد و قلوه می‌گرفت. از آن دوران برای استقلال جز فرصت‌های هدررفته، قراردادهای گمشده و بدهی انباشته، چه چیزی باقی مانده است؟ قبل از او، علی فتح‌الله‌زاده هم همین مسیر را می‌رفت؛ مدیری که دست روی دست گذاشت تا استقلال از آسیا حذف شود، مردی که حتی جواب ساده‌ترین سؤال‌ها درخصوص مدیریت اقتصادی را نمی‌دانست اما سکان مدیریت باشگاهی مثل استقلال را به او سپرده بودند. حجت کریمی و علی فتح‌الله‌زاده، هدف مشترکی دارند، اینکه علیه رئیس سازمان خصوصی‌سازی مصاحبه کنند و در اتفاقات اخیری که برای باشگاه استقلال افتاد همه تقصیرها را به گردن او بیندازند. اصلا به فرض محال که هوادار هم این توجیه‌ها را پذیرفت، آیا استقلال دوباره به این فصل از لیگ قهرمانان آسیا برمی‌گردد؟ آیا زمان از دست رفته برای این تیم جبران می‌شود؟ بد نیست تلویزیون قبل از دعوت از چنین مهمان‌هایی، کمی هم رزومه آنها را مورد بررسی قرار بدهد. در این صورت برخی از این مدیران سابق نباید از 100کیلومتری یک برنامه ورزشی هم عبور کنند!
شاید از خودتان بپرسید این «بازنده‌ها» از تلویزیون چه می‌خواهند؟ این سؤال جواب مشخصی دارد؛ آنها به‌دنبال تطهیر کارنامه‌شان هستند. سؤال درست‌تر این است که تلویزیون از این بازنده‌ها چه می‌خواهد؟ چرا روند دعوت از مدیران ناموفق سرخابی به رسانه ملی متوقف نمی‌شود؟ آنها هیچ حرفی برای اضافه کردن به فوتبال ایران ندارند و تنها به جملاتی بی‌اساس استناد می‌کنند تا کارنامه کاری خودشان را طور دیگری نشان بدهند. واقعیت اما به همین سادگی انکار نمی‌شود. شاید حتی بهتر باشد مدیرعامل فعلی تیم هم به جای رفتن به برنامه‌های مختلف، روی حل مشکلات پرشمار تیم تمرکز کند، چرا که این حرف‌ها، هیچ دردی از استقلال دوا نخواهد کرد؛ درست همانطور که صحبت‌های مدیران سابق باشگاه نیز حاصلی جز افزودن به رنج‌های قبلی هواداران ندارد.
رختکن بازنده‌ها!
تلویزیون با دعوت مدیران سابق باشگاه‌ها به برنامه‌های ورزشی دنبال چیست؟
در همینه زمینه :
