بدهکاران طلبکار

  خبر: دیروز چند تن از نمایندگان مجلس ازجمله نمایندگان تربت‌جام، تبریز و یزد، در نطق‌های خود، در حوزه آب مطالبه‌گر بودند و از وزارت نیرو و دولت می‌خواستند تمهیدات لازم برای رفع مشکلات آبی منطقه متبوع آنها را برطرف کند.
  نقد: رسانه‌ها در بازتاب وضع آبی کشور و هشدار نسبت به آینده نامساعد، درصورت تداوم وضع موجود، سنگ تمام گذاشته‌اند و همزمان خط خبری آنها پر است از خبرهای مربوط به مطالبات استانی و منطقه‌ای برای حل مشکلات آبی، اما یک نکته غم‌انگیز در این میان وجود دارد که توجه به آن در حل مشکلات آبی استان‌ها می‌تواند سودمند باشد. اگر امروز نمایندگان مجلس، مسئولان استانی یا هر مسئول ذی‌نفوذی در تلاش است تا مشکل آب مردم حوزه خود را حل کند، بد نیست نگاهی به سابقه تلاش‌ها و لابی‌های چندین سال پیش خود یا اسلاف خود در همان حوزه بیندازد تا دریابد که چگونه تلاش برای آزاد شدن مجوز حفر چاه، احداث سد، انتقال آب و ... وضع منابع آبی را پرتنش کرده و به بارگذاری غیرمجاز برای کاربری‌های مسکونی، تجاری، صنعتی و کشاورزی منجر شده است. این اقدامات باعث شده، ایران که چند هزار سال آب مورد نیاز مناطق کم‌آب و کویری خود را با استراتژی منحصربه‌فرد قنات تأمین می‌کرده، به سرزمین انتقال آب و حفر چاه‌هایی تبدیل شود که خون زمین را مکیدند و بحران آفریدند. حالا برای علاج بحران، باید حواس‌ها جمع باشد که بحران‌های جدید ایجاد نشود.
مراجع آماری مختلف، میزان منابع آب تجدیدپذیر در ایران را بین 89 میلیارد تا 103 میلیارد مترمکعب برآورد می‌کنند که رقم پایینی است. از سوی دیگر برخلاف باورهای رایج، کمبود آب کشور به‌راحتی قابل جبران نیست و اگر تمام پروژه‌های شیرین سازی آب در کشور نیز به بهره‌برداری برسد، حجم آب تولید شده حدود 101 میلیارد مکعب خواهد بود که بخشی از مصرف سالانه کشور را پوشش خواهد داد. نگاهی به این آمارها ثابت می‌کند که ایران نیازمند تغییر جدی در رویکردها و سیاست‌های حوزه آب است و در این مسیر، نمایندگان مجلس، دولتمردان و مقامات ذی‌نفوذ، باید به‌جای مصلحت‌اندیشی‌هایی که گاه می‌تواند ویرانگر نیز باشد، در تغییر رویکردهای کلان حوزه آب همراهی کنند.