پایان خوب یک نهضت

از همان سال1357 که سازمان نهضت سوادآموزی به فرمان امام خمینی(ره) راه‌اندازی شد، سال‌به‌سال آمار باسوادی بالاتر رفت و از تعداد بی‌سوادان کم شد. خیلی از بزرگسالان برای خواندن و نوشتن راهی این کلاس‌ها شدند، چرا که در آن زمان، هنوز تعداد بی‌سوادان جامعه در میان طبقات محروم به‌طور عموم و در میان روستاییان به‌طور خاص زیاد بود. حالا بعد از گذشت 45سال از شروع کار نهضت سوادآموزی، درصد باسوادی کشور با توجه به جمعیت هدف ۱۰تا۴۹سال، 1/98درصد در سال اخیر است. شاید به همین دلیل است که حالا نمایندگان مجلس شورای اسلامی طرح انحلال این سازمان را به تصویب رسانده‌اند و قرار است کلاس‌های نهضت جمع‌آوری شود. البته این به‌معنای خشک‌شدن ریشه بی‌سوادی در کشور نیست و هنوز هم درصدی از مردم -هرچندکم- از خواندن و نوشتن محروم هستند. با این حال با توجه به تغییرات سیاسی اجتماعی و فرهنگی جامعه و افزایش سطح سواد و فرهنگ مردم، با تصویب کمیسیون تلفیق لایحه برنامه هفتم توسعه، نهضت سوادآموزی دیگر به شکل سابق ادامه کار نمی‌دهد. یکی از اعضای این کمیسیون گفته «اعتقاد ما بر این است که نهضت در ابتدای انقلاب کارکرد خاص خود را داشته که با توجه به فراگیر شدن شرایط پست‌مدرن در کشور، دیگر نهضت کارکردهای سابق را ندارد.» براساس این مصوبه ماموریت‌های سازمان نهضت سوادآموزی به معاونت آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش داده می‌شود. البته تأکید شده که ساختار جدیدی ایجاد نمی‌شود و اگر معلمی با کارکرد سابق نهضت قصد آموزش به فردی را دارد که در قالب نهضت قصد ادامه تحصیل دارد، می‌تواند در قالب جدید معاونت آموزش ابتدایی فعالیت کند و برای او پاداش و اضافه‌کاری محاسبه خواهد شد. بنابراین دیگر معلم نهضت سوادآموزی هم نداریم و معلم‌های دوره ابتدایی در کنار کار روتین خود، به‌عنوان اضافه‌کاری می‌توانند به کسانی که علاقه‌مند به یادگیری و سوادآموزی هستند، آموزش بدهند. حالا باید دید که طرح ادغام نهضت سوادآموزی در وزارت آموزش و پرورش چقدر موفقیت‌آمیز خواهد بود و آیا می‌تواند باز هم آمار بی‌سوادی را در کشور کاهش بدهد یا نه؟